Jill van Eekeren zal al onze portretten tekenen in de 'Poort' van Café 't Slik.

Het was Mart Franken die mij de tip gaf dat er een bijzonder talent op de Krabbenfoor aanwezig zou zijn:"Ze is nog hartstikke jong maar met haar moet je echt eens een praatje maken Sonn. Ze is een natuurtalent." Mart weet wel hoe hij mij nieuwsgierig moet maken en de maandagochtend voorafgaand aan de Krabbenfoor meldde ik me boven in Mart's atelier voor een heus interview.

Jill is een leuke meid van veertien jaar en lijkt wat nerveus. Dat ben ik zelf ook wel eigenlijk want wat moet je een jong persoon nu eigenlijk vragen over een onderwerp als kunst, dat best zwaar kan zijn?

Al snel worden de eerste sketches en aquarellen tevoorschijn gehaald. Op die laatste richt ik me even en vraag haar dan ook wat haar nu in het aquarellen zo trekt. "Ik vind het leuk dat het gewoon vloeit en de kleuren zijn zo mooi. Maar ik doe het ook om de techniek want ik wil zoveel mogelijk leren." Jill was al te vinden in het creatief centrum te Hoogerheide waar Mart ook les geeft. Mart vertelt me:"Ik vond dat zij talent had. En toen ik hoorde dat zij ambities had om in de kunst verder te gaan gaf ik de tip om nu al meer les te nemen. Ze komt hier en ik spoor haar aan om wat meer tussen de regels te kijken. De techniek van neus, oren en ogen zit wel goed, maar ik leer haar te kijken naar wat een gezicht bij voorbeeld doet als iemand boos is, of ongelukkig kijkt, dat soort nuances."

Dat Jill de lessen op doordeweekse dagen bij Mart volgt is dankzij een bijzondere constructie die ze op haar school het Roncalli afgesproken heeft. Ze heeft dispensatie uren gekregen om de ochtendlessen te volgen, mits zij de 'verloren' uren op een ander tijdstip maar inhaalt.

"Dat gold voor dit jaar zo, maar voor het volgende jaar is er nog niks afgesproken dus ik weet niet of we de zelfde regeling voor komend schooljaar ook zo kunnen treffen." Vertelt Jill me.

Ik hoor Jill zuchten want ze hoopt met heel haar hart dat ze de lessen op deze manier kan voortzetten.

Het zou het Roncalli ook sieren om deze bijzondere constructie te blijven bezigen voor dit bijzondere talent dat na de middelbare school naar de Kunst Academie wil. Het moet toch mogelijk zijn om dit soort uitzonderlijke pareltjes te ondersteunen in hun weg naar ontwikkeling van iets dat heel bijzonder kan zijn, en Jill is overduidelijk zo'n talent dat we moeten koesteren.

Ik vraag Jill waarom ze nu zo'n passie heeft voor tekenen met potlood en houtskool? "Je kunt zoveel van jezelf in je werk kwijt. En als het resultaat goed is heb je echt iets om trots op te zijn, wat dat betreft is het net zoiets als sport. Ik merk wel dat wanneer ik goed in mijn vel zit mijn resultaten beter zijn, daar ben ik dan meer tevreden mee. Als ik nog teveel met school in mijn hoofd zit of ik voel me niet zo lekker heb ik meer moeite om me te concentreren." Ik merk de ongedurigheid in de houding van het meisje dat voor me zit. Zelfs als ze er over praat toont ze al wat van die irritatie als haar werk niet gaat zoals ze het wilt. Het toont de gedrevenheid van dit jonge talent dat nu al een duidelijk beeld heeft over wat ze nog niet weet en wat ze wel wil:"Ik ben niet zo van de moderne kunst, ik neig meer naar het klassieke werk. Haha, misschien zit ik er wel midden tussen. Ik mag ook graag een museum bezoeken zoals het Rijksmuseum, of kijk hier door de etalages waar men nu tentoonstellingen in Bergen houdt. Dan kijk ik altijd even naar de technieken of hoe die kunstenaars hun werk hebben opgezet. Mijn favoriete kunstenaar is toch wel Rembrandt van Rijn. Die heeft de meeste indruk op mij gemaakt door het gebruik van licht en donker. Zijn werken zijn ook zo statig, ze zijn ernstig en maken indruk op je."

Mart gaat nog graag op die laatste opmerking in:"Ik ben er van overtuigd dat de Kunst Academie in Groningen voor haar de juiste locatie is om haar verder te bekwamen. Juist daar heeft men heel veel aandacht voor het klassieke. Het zal haar zeker helpen in haar zoektocht naar al die technieken. En let wel, het is beter te kiezen voor modern vanuit kennis dan vanuit een beperking aan vaardigheden."

En nu dus de Krabbenfoor, al waar zij in de 'poort' van Café 't Slik in de Steenbergse straat te vinden zal zijn. Het was Marijn Withagen zelf, toevallig ook een leerling van Mart Franken, die met het voorstel kwam van deze uitstekende locatie. Het is op de grond van het Café en ze heeft alle voorzieningen bij de hand; ideaal dus.

Tot slot vraag ik Jill nog even waarom ze juist op de Krabbenfoor portretten wil gaan tekenen. Het antwoord is verrassend, maar wel tekenend voor de gedrevenheid van een jong persoon die haar toekomst al voor zich ziet:"Het is goed voor mij om ervaring op te doen. Met name de omgang met mensen is een wezenlijk onderdeel van het vakgebied en ook daarin zal ik moeten leren. Natuurlijk doe ik hiermee ook veel tekenervaring op, maar bovenal doe ik het omdat ik het gewoon leuk vindt. Ik weet nog niet wat ik moet verwachten. Ik hoop gewoon dat er heel veel mensen komen kijken en komen zitten natuurlijk zodat ik hun portret kan tekenen."

Ik heb er alle vertrouwen in en ga beslist eens kijken tijdens de Krabbenfoor. Jill, of Jillke, van Eekeren; een talent waar we in de toekomst beslist nog veel van gaan horen.