Het was precies 20 jaar geleden dat in Bergen op Zoom voor het laatst een Taptoe gehouden werd. Zaterdag 16 mei was het weer zover, de traditie die in 1963 begonnen is, werd weer opgepakt. Strakke pakken, blinkende instrumenten en perfect uitgevoerde loopbewegingen, aan alles was te merken: De Taptoe was terug in de stad.

Behalve streetparades door de binnenstad waren er ook een aantal locaties waar menig topkorps het publiek trakteerde op muzikale hoogtepuntjes. Het weer dreigde in het begin van de dag het hele evenement in het water te doen belanden. Maar zie daar, richting vieren kwam er weer een aarzelend zonnetje tevoorschijn en kon niets de Taptoe nog tegen houden.

Als je gedurende de Vastenavend rond je kijkt en je ziet de dweilbandjes spelen kun je niet anders dan constateren dat met name de blaasinstrumenten er nogal eens dof en gedeukt uitzien. Hoe anders bij de topkorpsen en de harmonieën, het instrument wordt gekoesterd, gepoetst en met alle tederheid beroerd. Het blijft dan een pareltje.

Tegen de kou en een beetje regen kun je jezelf kleden, moeten veel mensen gedacht hebben. Ze lieten zich de kans niet ontnemen om getuige te zijn van de wedergeboorte van een uniek evenement en jong en oud was dan ook op pad.

Spelen vanaf bladmuziek terwijl de windgoden elkaar met harde windstoten achterna jagen is geen sinecure. Maar een beetje harmonie weet hier wel mee om te gaan, je neemt gewoon een stel knijpers uit moeders wasmand mee, et voila, laat de wind maar komen.

Dergelijke grote orkesten spreken de mensen aan. Die verzamelt zich dan ook graag om alles aan te horen en een behoorlijk aantal mensen kon zich de  Taptoe uit het verleden nog wel herinneren. “Het blijft mooi, vooral als ze zo strak in formatie lopen”, vernam ik van een wat oudere dame, “Ben blij dat het weer terug is!”

Na het optreden zag je de muzikanten het instrument oppakken, het muziekboek onder de arm nemen, en hop op weg naar een warme locatie. Den Enghel was een verzamelplaats voor veel korpsen. Er werd gezellig voor- en nagepraat en er was tijd voor een bakje koffie om je op te warmen.

Kwaliteit verloochent zich niet, al ben je nog zo jong. Van verre hoorde je de prachtige muziek al naderen, je verwachtte een groep trotse mannen voort marcheren. Marcheren deden, en zeker zo strak als welk ander korps dan ook, maar dit was een korps vol jonge mensen. De koppies stonden strak en serieus, er moest immers gepresteerd worden.

Frans Marcus, de oprichter van de Bergse Taptoe, kan trots zijn. Eens te meer was het historische Bergse hart gevuld met de klanken en bewegingen van landelijke topkorpsen. En eens te meer omarmde het publiek dit evenement dat al te lang van de Bergse kalender verdwenen was. Het is de bedoeling om het voortaan 1 keer in de 2 jaar te houden.