Het zal zo’n 30 jaar geleden begonnen zijn. Pa De Rijke was uitbater van het Dobbertje op de Kaai. Tussen de toenmalige clièntéle waren een aantal bedrijfseigenaren die hekwerken zetten.
Er ging er een op de fles en Pa de Rijke kocht het bedrijf op. De nieuwsgierigheid was gewekt bij de broertjes De Rijke. Hedentendage kun je zeggen dat het hen gegrepen heeft, want de broers zetten nog steeds hekken. En ze werken nog steeds voor henzelf. Het ontlokt Danny de uitspraak:”Het is weliswaar geen beroep, maar het is wel een specialisme”. En van specialisten mag je gerust spreken als je het over de broers hebt. Ook een beetje vakgek zelfs:”Als we onderweg zijn en we zien een hekwerk, dan kijken we er altijd naar. Is het goed gedaan, of is het een rommeltje? Welk materiaal is er gebruikt”. Corné lacht haast een beetje verlegen als hij dit zegt, maar het tekent de passie die hij en zijn broer Danny hebben voor het vak. Die passie voerde hen al tot overal in Nederland. Bedrijven als De Valk, de Lidl of voetbalstadions als van Sparta, Tholense Boys, RBC en NAC zagen de broers graag komen. Maar het voert hen al verder tot de uithoeken van België als ze voor Porsche of anderen aan de slag gaan. Danny geeft verder aan dat met name particulieren steeds vaker op zoek gaan naar goede hekwerken: ”Blijkbaar voelen veel mensen zich meer onveilig, want ze vragen steeds frequenter om een veilige oplossing. Denk dan aan bewegende ingangen (rollend) of stroom op de hekwerken”. Het tekent ook de groei die de branche meemaakt. Er wordt steeds lichter materiaal gebruikt, maar wel sterker, en de hekkens worden steeds groter, moderner en voorzien van allerlei veiligheidsmiddelen”. Ook de Arbo dienst doet een duit in het zakje. “Vroeger zat om elke paal een voet van 70 kilo beton. Dat mag niet meer, en momenteel heien we daarom al onze palen”. Corné lacht eens als hij Danny dit hoort zeggen:”We hebben alletwee wel eens wat pijntjes in de rug, maar ja het is zwaar werk”. Toch staan beide broers elke dag weer klaar om op pad te gaan. Zo hoor ik dat tot je enkels in de sloten staan geen uitzondering is. Kwestie van aanpakken. Vreemder wordt het wel als het hekwerk zelf door een stuk water gezet moet worden en de bevestiging aan de onderkant beneden de waterspiegel te vinden is. Ik hoor Danny zeggen:"Tja, dat is dan een kwestie van je trui uittrekken, een flinke teug lucht nemen en onder water dan maar". En zo komen er wel meer anekdotes voorbij die het vak in al zijn breedte laat zien. Het likt wel voor de broers de Rijke gemaakt. Want zoals ze beiden zeggen:”Ik zou niets anders willen doen”.
