Ge zie d’t steeds méér: ééle ‘uisouwes die naar aflòòp van de Kindervastenavend nog lekker blijve deurdweile in de stad. Want as op maandag de duisternis is neergedaald over ons Krabbegat, komme n’uit alle oeke en gate de leutege òòfdrolspeulers van onze Vastenavend gekrope: de Stééngoeie Dweile! D’r is gin vast perkoer, zellefs gin vaste plekke, ok gin vaste déélnemers (iederéén ken meedoen, gèère zellefs!). En die dweile lòòpe gewòòn los rond, ge ken ze op de gekste plekke tege n’t leutege lijf lòòpe. Dus lat oeweige verdwale in die tòòvertuin vol bizarre figure, leutege maskes en belacheleke tenéélstukskes in ons Krabbegats Opelucht-tejater.

Ge ken ‘t zo gek nie bedenke n’of ‘t wor gedaan op de dweil-maandag. Dan late de Stééngoeie Dweile zien wa d’t Krabbegat aan leut in ‘uis et! Ge wit gewòòn nie waar dagge mot kijke en vóór dagge ‘t wit zijde in ‘n absurd tenéélstuk verzeild gerakt. En da’s ‘t leutege: kek nie allééneg oew òòge n’uit, neeje: doe mee en g’et dubbel zoveul leut! De G’eime Kemissie lopt, netuurlek gemaskerd, speurend rond om de ellef beste (en dus Stééngoeie) Dweile n’uit te zoeke. Die krijge dan d’r “Stéén” ‘n ereteke dasse dees jaar de Krabbe ‘t lekkerste aan ‘t lache n’ebbe gebrocht. En terecht, want AGGE MAR LEUT ET is nie voor niks in onze Krabbeziel gegrift!