Snottere op de vierkante meter, nostalgie voor ‘t opscheppe, mar ok: ‘n vette schaterlach én ‘t éél langzaam deurdringend besef da d’t sebiet, over ‘n paar uurkes, écht verbij zal zijn. “Allee veruit, nog ééne keer dan!”, onder da motto worre de beste nummers gebrocht van Steketee, de Gròòtste Boer, de Nar, de Dweilploeg, van iederéén die deze Vastenavend tot ‘n onvergeteleke makte. En de massaal toegestròòmde Krabbe geniete mè volle teuge...

Noem ‘t leuteg, nostalgies, ja meschient wel ‘n bietje triesteg, mar noem ‘t bovenal: werrem. Want da d’is ‘t zeker, dèèrzo in de Stoelemat op de vroege dinsdagavend 5 mèèrt. Recht van de Mart, zó van de prijsuitreiking van d’n Optocht, komt de Prins mè z’n bonte gevolleg de zaal binnedweile. De Leut vult in één òògenblik ‘n zaal die al stòòmt van de vermoeide vastenavendlijve van Krabbe die niks, mar dan ok niks wille misse. d'Opperstalmééster kondegt ‘n keur van nummers aan die op d’n Ofavend of op de Boeremaaltijd de mure deeje trille. Éél die Sluiting is zogezeed “‘n emosie-achtbaan”: zo stade te schatere, dan wir motte ‘n traantje wegpinke. Vaste òògtepunte zijn ‘t truggeve van de Stadssleutel aan de Burregemééster en ‘n staande ovasie atte ellef Stééngoeie Dweile van ‘t Krabbegat d’r dikverdiende ereteke krijge van de Prins.

Atter érreges die tiepiese Vastenavendsfeer angt, dan is ‘t wel in de Stoelemat mette Sluiting. ‘n Vette lach en ‘n zoute traan én ‘t besef damme afscheid gaan neme van wéér ‘n stikgèève aflevering van ‘t Féést der Fééste. Me werreme n’ons eige nog ééne keer aan ‘t vuur van Vastenavend! Allee, nog ééne keer dan!

Waar datte kaarte verkrijbaar zijn, vinde ier.