Mariëlle Polman: Lof der zwakheid. Anton van Duinkerken over het gelukkige leven

‘Uit doem en uit ellende rijst soms het rankste lied’, zo citeert Anton van Duinkerken in De mensen hebben hun gebreken Jan Engelman. Gebreken dienen volgens hem geprezen te worden, niet alleen gelaakt. Wat betekent dit voor de gedachten van Van Duinkerken over het geluk? Wat zou hij vinden van de tegenwoordige succes- en gelukscultuur? We gaan op zoek naar zijn opvattingen aan de hand van zijn literatuur- en cultuurkritieken.