regie: Erik Whien – tekst: Rik van den Bos – spel: Gijs Naber

Ergens middenin de stad staat een man stil voor zich uit te staren. Hij zag het leven altijd als een opeenstapeling van betekenisloze toevalligheden. Maar ineens heeft hij sterk het gevoel dat de wereld meer samenhang heeft dan hij ooit vermoedde. “Misschien is het te lang geleden dat we de wereld waarin we leven een naam hebben gegeven. Misschien is het ook te lang geleden dat we onszelf onder woorden hebben gebracht. Onszelf een positie hebben gegeven. Misschien zijn we tegen beter weten in toch verdwaald in onze binnenwereld. Misschien hebben we ons er te snel bij neergelegd dat er alleen vragen zijn, en geen antwoorden. Misschien is het tijd voor antwoorden.” Een chaotische, ongestructureerde monoloog over bijna alles. Over strak gelegde vloeren waar je prima een geruisloos leven op kunt leiden, over de geschiedenis die zich steeds maar lijkt te herhalen. Over gestorven ouders die via de contouren in de spiegel langzaam maar meedogenloos recht terug je gezicht in sluimeren, over integratie, vluchtelingenstromen, asielzoekerscentra en terreur en de poging een eenduidig iemand te zijn. Over het brouwproces van bier, het zinvol maken van een zinloos leven op een plek in de wereld die zich meer en meer begint te profileren als het wilde westen.
www.rotheater.nl