Piet Koolen hijst zich dit jaar voor de 55e keer in het pak van Zwarte Piet. Voor de kleintjes onder ons moeten we voorzichtig zijn. Er komt één echte Sinterklaas met een boot vol met echte Zwarte Pieten naar Nederland, helemaal vanuit Spanje. Echter er zijn zovéél kinderen in Nederland dat die echte Sint en die echte Zwarte Pieten natuurlijk wel een handje geholpen moeten worden. En daar komen de hulp Zwarte Pieten in het spel. Zoals Piet Koolen dus.

Via een kennis van de familie, Fred Boenders, kwamen Piet en z’n broer Peter in aanraking met de club mensen die het Sinterklaasfeest helpen ondersteunen. Peter had het snel voor gezien, maar Piet is tot op de dag van vandaag actief bij de Stichting Sint Nicolaas Bergen op Zoom. Het komende Sinterklaasfeest kruipt hij alweer voor de 55e keer in het pak van Zwarte Piet. Hij is daarmee het langste actief als Piet. Geen enkele hulppiet heeft meer ‘dienstjaren’ zogezeed. “Helaas is dit de laatste keer, de gezondheid en m’n leeftijd gaan me teveel beperken. Maar ik blijf natuurlijk wel actief in de vereniging”. Als je zo met Piet praat komen de mooiste verhalen van vroeger naar boven. Tegenwoordig gaan we de Sint en zijn Pieten ophalen in de Bergse Haven, en vergezellen vele kinderen hem op de tocht naar de Bergse binnenstad. Vroeger was dat heel anders. “Vroeger verzamelden we ons tussen de wagons bij Janssen aan het Galgebaantje. Daar stonden we ons dan te schminken. En dan gingen we hup de vrachtwagen in. Dit waren gesloten vrachtwagens zonder zitgelegenheid. Met die vrachtwagen werd je dan naar ‘t station van Roosendaal gebracht. Onderweg vond de chauffeur het dikwijls grappig om eens lekker in de bochten ‘te gaan hangen’. Je vloog dan in die vrachtwagen heen en weer natuurlijk. Vervolgens stapten we in Roosendaal op de trein die ons naar Bergen op Zoom bracht. En vanuit het Bergse station gingen we dan op route door de stad”, vertelt Piet. Uit de verhalen blijkt ook wel hoe Spartaans het leven van een Zwarte Piet vroeger was. Als je dan tussen de wagons aan het galgebaantje stond en je wilde jezelf wassen, dan kreeg je een teiltje met water.  Nog zo’n verhaal gaat over hoe ze een dame van de catering beet namen. Die vroeg namelijk om pepernoten. Ze zeiden dat ze eerst haar schoentje moest zetten. Prompt deed de dame beide schoenen uit. De Pieten namen die schoenen mee het Bergs station op. Daar gaven ze het schoeisel aan ‘n baliemedewerker, nadat ze de schoenen gevuld hadden met pepernoten. De dame is kwestie was haar schoenen kwijt want de trein moest door naar Vlissingen. Tot aan terugkomst in Bergen moest ze op haar blote voeten lopen. Maar daar kreeg ze d’r schoenen terug gevuld met pepernoten.

Als Piet de oorkonde omhoog houdt dan siert een brede glimlach zijn gezicht. Het mag dan ook een hele eer genoemd worden als men je uitroept tot Beste Zwarte Piet van het Jaar in Nederland. Dit certificaat komt van het Sint Nicolaas Genootschap Nederland. En nu dan de Piet met de meeste dienstjaren!!

Je mag Piet best wel als ‘kinder-mens’ weg zetten. Dat was ook alle jaren de motivatie om als Zwarte Piet aan de slag te gaan. “Je moet eens weten wat je terug krijgt als je die blije smoeltjes ziet. Dikwijls zijn ze in het begin bang voor je. Maar als je een grapje met ze maakt, een beetje tegen ze praat. Dan geraken ze steeds meer op hun gemak. En als je dan een cadeautje uitreikt, dan moet je die oogjes zien stralen”. Het is duidelijk dat Piet van kinderen houdt. Al moet je daar tegenwoordig voorzichtig mee zijn. “Ik heb me aangeleerd om bij voorbeeld nooit een hand op een been van een kind te leggen als ze bij me op schoot zitten. Je weet maar nooit wat voor verhalen er ontstaan. En je hoort en ziet tegenwoordig zoveel, en voor je het weet wordt jou hetzelfde verweten”. Het is duidelijk dat de moderne maatschappij ook z’n zieke uitwassen heeft, en dat de handelingen van iets onschuldigs als een Zwarte Piet daarbij ook verkeerd geïnterpreteerd kunnen worden. Als je aan Piet vraagt wat hij als hoogtepunt ziet in het Sinterklaas seizoen, is z’n antwoord al snel klaar: De kindervoorstellingen. “Weet je, het Sinterklaasfeest draait toch echt om die kinderen, en dat zie je vooral bij die kindervoorstellingen”. Nu hij toch ‘ervaringsdeskundige’ is met zijn jarenlange ervaring in de omgang met kinderen stel ik hem toch maar de vraag: “Zijn de kinderen veranderd in de loop van de jaren?” Het antwoord is even kort als verrassend: “Helemaal niet, het enige wat veranderd is, is de manier van opvoeden. Momenteel neigen veel ouders naar een vrije opvoeding, dus zijn de kinderen vrijer. Maar de kinderen op zich, blijven altijd kinderen, blijven altijd hetzelfde. Het is de  opvoeding die veranderd is”.