Synapsz presenteert expositie van drie fotografen

Details: Geschreven: 07 mei 2018

Zaterdag 5 mei vond de opening plaats van een nieuwe expositie in de Blokstallen te Bergen op Zoom.

Het kunstcollectief Synapsz zoekt graag de verbinding met andere culturele uitingen. Zo werd het dansgezelschap van Anouk Roedelof al eerder in een van de kunstprojecten van Synapsz betrokken. Dit keer bieden zij drie fotografen de ruimte om hun “kiekjes” te presenteren. Natuurlijk ontstijgen deze pareltjes de gangbare fotokiekjes. Als je door de ruimte loopt, valt gelijk het hoge kwaliteitsgehalte op van de fotografen Will Matthijs, Nell Kremers en Huib Lotterman. Richard de Weert en Jan Slokkers weten mij aan de drie kunstfotografen te koppelen en samen wandelen we langs hun werken. Nell toont me een drieluik, waarin ze in het middelste beeld afspiegelingen van de anderen beelden verwerkt heeft. Zo ontstaat een dynamisch geheel dat vanuit verschillende perspectieven een bepaald beeld creëert. Daarbij schroomt Nell ook niet om intuïtief haar creativiteit los te laten op haar kunstwerk. Graspartijen en andere planten worden kunstig verwerkt in het beeld. Zo neem je de indrukken van buiten mee in het interieur van de ruimte dat haar onderwerp is. Dit alles is heel subtiel verwerkt en vraagt van het publiek om langer bij haar werken stil te blijven staan, dan pas ga je de diepgang ontdekken. ‘Zoiets ontstaat gewoon, ik denk daar tevoren niet over na.’ Zo verklaart Nell haar creatieve proces, dat dergelijke kunststukjes oplevert.

Met Will Matthijs loop ik langs een paar bijzondere foto’s. ‘Ik hou van begraafplaatsen.’ Zo verklaart hij bijna bedeesd. Ik herken het meteen, want ook mijn broer Henk is een liefhebber van dergelijke locaties om de meest mooie plaatjes te schieten. Het moet gezegd, Will weet wel prachtige situaties te vangen. Hier is het duidelijk het oog van de fotograaf die in staat is die plekjes te isoleren en vast te leggen, waar vaak de doorsnee bezoeker aan voorbij gaat. Er zijn echter voor mij persoonlijk twee foto’s die mijn absolute aandacht en bewondering verdienen. De een is een beeld van zijn vrouw in een groene omgeving. Het is het spel van licht die de accenten op de figuur van zijn vrouw legt en sommige “plukjes” groen. Het is een beeld dat devote schoonheid en stilte uitstraalt. Het krijgt extra betekenis als ik hoor dat zijn vrouw kort na het nemen van de foto overleden is. Het tweede beeld dat mijn adem doet stokken is een zelfportret van Will. Portret mag je het niet noemen, het is een shot van zijn gestalte in een bepaalde lichtval. De houding, het licht, alles schreeuwt uit dat hier een man in alle stilte een verlies staat te verwerken. Met het verhaal van het verscheiden van zijn vrouw in mijn achterhoofd kan ik niet anders dan de pijn ondergaan van verlies. Hoe een fotograaf met slechts twee beelden een heel levensverhaal kan schilderen?!

Ook Huib Lotterman is een man naar mijn hart. Hier komt de zoektocht naar licht tot explosie. Prachtige galerijen, gevangen binnen de muren van een oude kerk of kathedraal, waar sporen van licht binnen dansen om vervolgens haarfijn te worden vastgelegd door de kunstenaar die de tijd neemt om de juiste positie te vinden van waaruit hij zijn vondst kan vangen. We verhalen over de pracht van juist dit soort locaties waar het lichtspel zo mooi is. Ik vertel hem over de kathedraal in Eu (Frankrijk bij Le Tréport), of de kathedraal in Lier. Maar ook wijst Huib me op een zelfportret. Ook hier weer een man die mijmerend in de omgeving lijkt op te gaan in het schijnsel van een lantaarnpaal. De andere lichtbronnen verdwijnen niet toevallig achter de aanwezige bomen. Hoeveel voorbereiding schuilt er wel niet in het bepalen van de enige goede locatie om de camera op te stellen? Hoe mooi is het ook om met de fotograaf zelf in gesprek te gaan, om te achterhalen wat hem beweegt en hoe hij tot zijn onderwerpen komt.

Wat bij alle drie de fotografen opvalt, is de passie die hen drijft. Ze brengen hun boodschap ieder op een verschillende doch intrigerende wijze. Juist dat maakt de combinatie van “Kortsluiter” zo mooi. Het is beslist de moeite waard om een kijkje te nemen. Ga dan ook vooral met de fotografen in gesprek, als je hen aantreft.