Tom van Wijk, man van Bea van Wijk, gezellige prater als we tijdens een zaterdagborrel bij De Markies op de klep vallen; zo ken ik hem.
Maar er zit meer achter Tom van Wijk, veel meer. Tom was vroeger een fanatieke voetballer. Niet zoals ik een balletje trapte op de lokale grasveldjes bij de Bergse clubjes, of tussen Bergse flats of onder het ziekenhuis. Nee, Tom van Wijk was profvoetballer. "Ik ben in 1967 door Rinus Michels gescout en naar Ajax gehaald. Ik speelde toen bij RBC in Roosendaal." We stappen terug in de tijd, maar dat betekent dat Tom samen met Johan Cruijff gespeeld moet hebben?
"Ik speelde bij Ajax linksbuiten. Er heerste een echte gezellige Amsterdamse sfeer. Ik kwam in een topteam terecht met Johan Cruijff, Sjakie Swart, Piet Keijzer, Bennie Muller, Willem Suurbier, Barry Hulshof, Vasovic, Theo van Duivenbode, Klaas Nunninga, Gerrit Bals, Tonny Pronk. Dit is het team dat in de finale van de toenmalige Europacup kwam maar verloor in de finale van AC Milaan met 4 - 1.
Tom zelf is na twee jaar aan Vitesse verkocht, maar hij kan wel zeggen dat hij er tijdens de Europacup wedstrijd tegen Real Madrid bij was terwijl er 65.000 mensen op de tribune zaten in het Olympisch Stadion. Zelf zat hij op de bank maar hij kon zeggen dat hij erbij was bij deze kolkende wedstrijd die eindigde in 1 - 1. Nadat Johan Cruijff de score had geopend, dat dan weer wel.
Ik heb al eerder met Tom gesproken over zijn voetbalverleden. Het is ontzettend zonde dat hij wegens hartklachten zijn kicks aan de wilgen moest hangen, maar hij heeft wel meegemaakt waarvan ik, en met mij veel jongetjes, vroeger alleen maar van kon dromen. Het nieuws van het overlijden van Johan moet dan ook wel hard aangekomen zijn. "Mijn vrouw Bea belde mij op om het te vertellen. Ik schrok er enorm van want ik had het niet verwacht. Ik dacht toch dat het wel redelijk met hem ging. Ik heb Johan bij Ajax leren kennen, het was een gezellige, veelpratende jongen die altijd met voetballen bezig was. Het was echt een aanwezige jongen. Hij was ook beter dan de anderen, dat kon je gelijk zien. Ik moet bekennen dat ik tranen in mijn ogen had toen Bea me belde. Het doet je toch wat."
Als ik Tom vraag hoe hij nu terugkijkt op die tijd klinkt er naast een gevoel van trots en plezier ook wat weemoed in zijn antwoord. "Het was een hele leuke tijd met fijne gevoelens en waarbij ik veel geleerd heb. We hebben er nog steeds contacten aan over gehouden. Ik zie hem als een jeugdvriend die ik zeker zal missen. "
