De Brother in Law Band brak 't spits af. Voor deze gelegenheid bestond de band uit Walther Bogaers op drums, Niek Bruijs op toetsen, Rudy Mollet op gitaar, Kornee Kleefman op bas en Stan the Man Verbraak op zang. Al snel werd het publiek gepakt door de oude en verrassende rockcovers die de band bracht. Het is als band makkelijk als je een frontman als Stan hebt. Niet alleen weet deze doorgewinterde muzikant het publiek te pakken, maar met zo'n stem kun je gewoon haast alle nummers aan. Drie kwartier vlogen voorbij en hadden het publiek voldoende opgewarmd voor de hoofdact van de avond.
Huub van der Lubbe en zijn mannen hadden er duidelijk zin in. Al vanaf het eerste nummer zat de vaart er goed in. Opvallend was de opmerking van Huub over Stan Verbraak, wiens stem hij al herkend had. Huub vernoemde de band Helloïse vanuit de jaren '80 en gaf aan dat Stan al net zo lang mee ging als zijzelf en wie anders kon dergelijke hoge noten pakken. Daarbij deed hij een leuke poging om dat hoge stemgeluid na te doen maar stak de armen hopeloos in de lucht toen dat natuurlijk niet lukte. Maar al snel deed De Dijk dat waar ze al zoveel jaren goed in zijn; de zaal op z'n kop zetten en er een geweldige knalavond van maken.
De Dijk, wat moet je er van zeggen? Dat dit al zo'n beetje de 13e of 14e keer was dat ze in De Stoelemat speelden? Dat er een geweldige blazerspartij staat op saxofoon en trompet? Dat die saxofonist een geweldige battle aanging met de sologitarist? Dat diezelfde sologitarist de hele avond de prachtigste solo's speelde? Dat je trouwens bijna nergens zo'n puur trompetgeluid hoort dan wanneer de blazer van De Dijk het voortouw neemt? Dat haast geen enkele drummer zo'n slepende manier van spelen heeft die haast uniek is? Dat Huub zelf haast geen sleet heeft door de tijd maar eigenlijk overbodig is omdat het publiek luidkeels alle nummers kan meezingen? Dat die accordeon zo'n prachtige extra dimensie in de nummers brengt? Nee. De Dijk is niet voor niets al jaren één van de beste bands van ons land met stikgoede muzikanten. Ook de nummers van het nieuwe album 'Allemansplein' dat in oktober het levenslicht zag vielen goed. Huub en de mannen hadden het duidelijk naar hun zin en de avond trok als een sneltrein voorbij. Na twee forse toegiften kon het publiek voldaan naar huis. Het was een geweldige avond in De Stoelemat!
