Page 83 - Flipbook introductieboekje

ken tot de Zeekant, lengst de dijk tot ’t sluske, en tot
de Stalenbrug, wijer nie.’ Het was Edwin duide-
lijk, de polder was hun speelterrein. Ze zouden
gelijk links van het kerkje het gat van de polder
induiken. Dat lag daar zeker bijna tien meter
dieper dan hier bovenaan de Augustalaan. Zijn
ploeg ging daar dan ook heen en was direct uit
het zicht van de aanvallers verdwenen.

Het zonnetje brandde al behoorlijk. Dat uurtje
wachten viel de drie knapen dan ook zwaar.
Ze wilden actie. De oudere kinderen lagen half
voor pampes op het grasveldje voor de flats. Je
zag ze liggen, sommigen met een been benge-
lend over het andere, dan weer een paar met
een grassprietje in hun mond naar de hemel
starend. Hier en daar een vervelende gaap
terwijl ze op hun buik lagen en het hoofd on-
dersteunden met beide handen. Maar ja, de
verdedigers was een uur beloofd en dus moes-
ten ze zich daaraan houden. Dirk had het hele
veld al rondgelopen. Hij had zelfs bij de ingang
van de flat op een paar huisbellen gedrukt. Sja,
‘uske belle was een favoriete hobby van hem.
Maar Lou had hem al snel teruggefloten. Deze
had geen zin in hommeles met wat flatbewo-
ners. Dus op een enkeling na, die vloekend op
een balkon verscheen, was er gelukkig geen
trammelant. Zo kroop het uur voorbij.

‘Ja, we gaan ze pakke,’ sprak Lou. ‘Dees uurke is

83