Het is herfst en dat brengt altijd inspiratie

Dit keer toog ik naar de oude begraafplaats te Bergen op Zoom. Tijd staat daar nog stil als je over de oude graven kijkt.

Behalve mooie plaatjes leverde dit ook dwarrelende woorden in mijn hoofd op;

Bestaansvervaging

Herinneringen hangen aan de muur

verstoffend in een verleden dat niet

langer gehoord wordt, alleen nog maar

gedeeld met hen die er niet meer zijn.

Tijd speelt een spel van vergeten 

herhalingen, uitgereikt aan vreemden

die ze niet langer willen aanhoren

of het spel niet machtig zijn.

De spiegel druipt de vervaging van

wat nog slechts tijdsspinsels zijn,

oprispende momenten die doen

denken aan wat eens is geweest. 

De nacht dooft uit in verloren bestaan,

zelfs het boek uiteindelijk zonder woorden. 

Voor de foto's: