Plots kreeg ik een mail van Remko Droop.
Hij vertelde me hierin dat hij meegewerkt had aan het boek "De vele facetten van Adrie Vermetten". Er kwam nog ene heel relaas, maar ik zou Remko tekort doen om slechts een uittreksel te brengen. Vandaar hieronder het hele relaas dat Bergenaar Remko te vertellen had:
Flaptekst
‘Sommigen twijfelen aan het bestaan van Adrie Vermetten (1925), anderen weten het zeker en weer anderen weten zeker dat ze aan zijn bestaan twijfelen. Adrie Vermetten komt en gaat, hij doemt op en verdwijnt. Hij is latent manifest en manifest latent. Een paar dingen zijn zeker: Adrie Vermetten zat in het grondverzet en was amateur-cultuurhistoricus. Daarnaast publiceerde hij het boek ‘Nieuwe Brabantse spreekwoorden, gezegden en aforismen’ (ISBN 9789490855048). Het werd tijdens de corona-pandemie van 2020 tijd dat het wonderbaarlijke leven van de met uitsterven bedreigde Vermetten op papier werd gezet. Schrijver Brod Buwalski, bekend van ‘Gezellige gezinnen in West-Woensel’ (ISBN 9789490855062), nam de handschoen op en schreef met een keur aan auteurs deze geautoriseerde biografie van Vermetten. Het resultaat is een olipodrigo van verhalen, een web van gebeurtenissen en een sudoku van motieven. Of het raadselachtige enigma Adrie Vermetten hiermee opgelost is, zal altijd wel een mysterie blijven.’
Brod Buwaski
Brod Buwalski heeft Oost-Europese roots. Mogelijk is hij Pools of Russisch. Foto’s van hem zijn schaars. In het interview met Bas en Remko komt hij even voorbij; hij is snor dragend (zie linkje bij Media). Hij is geïntegreerd in Nederland en heeft een liefde voor taal (spreekwoorden in het bijzonder), maar verdiende ook zijn brood met grondverzetswerk. De schrijver is een groot raadsel; toch is hij in staat gebleken ruim 50 studenten als medeschrijvers te rekruteren. Het resultaat: De vele facetten van Adrie Vermetten. Buwalski heeft meerdere publicaties op zijn naam staan.
Aanleiding
Toen in maart 2020 de Corona-crisis losbarstte was een parallel met de pest in Florence van 1348 snel getrokken. Boccaccio ging met tijdgenoten in quarantaine en zij schreven gezamenlijk een stoutmoedige verhalenbundel: ‘Decamerone’. Het schrijven van het boek was een plezierig tijdverdrijf en een markeringspunt; een “I was here”.
Docent Bas Jongenelen heeft opgeroepen tot een soortgelijk initiatief met als resultaat dat zich meer dan vijftig (oud-)studenten aanmeldden. Onder stevige druk – we zijn de eerste Corona-roman van Nederland geworden – werden in quarantaine zo’n 58 verhalen voor eeuwig aan het papier toevertrouwd. Deze zijn gerangschikt en vormen samen een inkijkje in het leven van Adrie Vermetten.
Aanpak
De enige eisen vooraf waren:
• Gebruik de naam Adrie Vermetten
• Hij is (in principe) man
• Hij heeft (in principe) een vrouw genaamd Mariska
• Gebruik de OVT (onvoltooid verledentijd) en minimaal 800 woorden
• Volg de deadline
Opzet van het boek
Een keur aan spannende, tragische, humoristische en idiote verhalen was het resultaat. Elke schrijver is losgegaan op het karakter van Adrie. Hij gaat dood, wordt herboren, gaat weer dood, trouwt, scheidt, zuipt, …, huilt, sloopt, lacht, rooft, sport, etc. Hierdoor is de opzet van het boek is tweeledig: Een Knotsgekke, postmodernistische verhalenbundel die als ontwikkelingsroman gelezen kan worden rondom Adrie. Verder stond ook het maken van een eigen boek centraal.
In de media
Via de bekende social media-kanalen (FB, Linkedin) is er aandacht besteed aan dit initiatief. In mei besteedde de rubriek ‘Update’ van ZuidWestTV aandacht aan het boek:
https://youtu.be/RNKYuvRPXIQ Leraar-in-opleiding Remko Droop en docent Bas Jongenelen (als ‘videopop’) gaven uitleg en commentaar.
Trivia en begrippen
• Gekibbel over de e-mail met schrijver Wim Daniëls https://youtu.be/22t30J6Q8mo
die door ons werd aangesproken over zijn claim dat hij de eerste Corona-roman (zijn boekje ‘Quarantaine’) heeft gepubliceerd. Dit is onwaar: ‘De vele facetten van Adrie Vermetten’ is aantoonbaar de eerste met deze claim. Via Linkedin is een openbrief geplaatst met verzoek tot rectificatie. Hier is niet op gereageerd.
• Jatwerk. Anders dan jatwerk zijn verwijzingen naar bekende boeken, karakters, verhaallijnen en gebeurtenissen zeer gebruikelijk. Dit heet intertekstualiteit. Aangezien het grootste deel van de schrijvers student is, barsten de verhalen van de verwijzingen naar bekende verhalen. Dit is geen jatwerk maar meer een bewijs dat we onze (moderne) klassiekers kennen. Zo verwijs ik naar auteur Dimitri Verhulst.
• Taalfauten. Deze eerste druk kent vele taalfouten. Anders dan je van docenten Nederlands zou verwachten, is de kijk op taalfouten een milde. Schrijven onder druk is een pittig cognitief proces waardoor blindheid optreedt. Verder kent de literatuur weinig 1e drukken die vrij zijn van fouten. We hebben dus geen enkele moeite genomen om ze uitputtend te corrigeren. Geniet ervan, lach erom en laat docenten dezelfde mildheid betrachten in hun nakijkwerk.
• BN’ers. Een verhaal werd geschreven door auteur Martijn Neggers. https://nl.wikipedia.org/wiki/Martijn_Neggers
Verder is filosofe Stine Jensen benaderd (oud-collega van mij bij NRC Handelsblad) https://www.human.nl/dus-ik-ben.html Ze bedankte voor de eer i.v.m. het moederschap en haar werkzaamheden voor omroep Human.
• Postmodernisme? Het klinkt pretentieus maar het is juist pretentieloos. Het komt er kortweg op neer dat we veel ruimte voor ironie, absurdisme, gebrek aan autoriteit en onbenulligheden laten; zoals het dagelijks leven zelf. Stroming sinds de jaren zestig.
• Roman Een gelaagd verhaal met karakters die een ontwikkeling doormaken. Fictie.
Wie is die vent? Bergenaar Remko Droop
‘Je hoeft hier niet geboren te zijn om er vandaan te komen’, zei een groot man eens. Mijn naam is Remko Droop. Na een managementcarrière in verzekeringsland, media, en logistiek, gooide ik het roer om. Ik ben Nederlands gaan studeren aan de Fontys Hogescholen Tilburg en wil zo de verbinding maken tussen taal, creativiteit en informatie-overdracht (lesgeven).
Inmiddels ga ik het laatste jaar tegemoet en verricht ik stagewerkzaamheden bij Curio / Markiezaatcollege (MBO) in Bergen op Zoom. Een toffe school met jongelui die vooruit willen. Helaas heeft Covid-19 flink wat roet in het eten gegooid, maar na de zomervakantie starten we weer met nieuwe energie. Mijn brood verdien ik met het verhuren van mijzelf als consultant aan de overheid. Vanuit verschillende systemen achterhaal ik de pandgeometrie en belastbare oppervlaktes in het kader van de WOZ. Havo en vwo volgde ik aan het Mollerlyceum in Bergen op Zoom. De stad is geweldig, maar verdient ook een duidelijke spiegel! Financieel gezien staat het er belabberd voor met een stad die prat gaat op citymarketing. Een gemiste kans.
Kunsthistorie, schrijven, filosoferen en muziek kunnen zich in mijn belangstelling verheugen. Na 10 jaar Flat-out kun je ook niet anders… Vastenavend is niet aan mij besteed, maar vrouwlief lust er wel pap van. Zo is er voor elk wat wils. In die zin is het leven een feest in Bergen, maar met de bezuinigingen op cultuur moet je vooral zelf de slingers ophangen.
Con amore,
Remko Droop
Over mijn bijdrage aan het boek Heroes in wheelchairs
Ik houd van een geboetseerde schrijfstijl en van onverwachte wendingen. Het lezen van mijn zinnen vraagt enige inspanning van de lezer. Dat moet ook, vind ik. Je krijgt de boodschap niet zomaar cadeau. Het is geen kraakheldere kassabon van de Jumbo, maar een zoektocht. Zo wens ik het; de lezer bijna fysiek uitputten. Ook het verenigen van zaken die botsen of schuren vind ik interessant. Zo kan een verhaal realistisch beginnen en vervolgens omslaan naar een idiote of magische situatie.
In Heroes in Wheelchairs p.218 staat Adrie als oude, gehavende man centraal. Hij kijkt terug op zijn getormenteerde leven als wielrenner en jonge man. Hij werd gepijnigd door de omstandigheden, gemanipuleerd door de ploegbaas en een geestelijke, verliest zijn vrouw en vervalt tot een armoedig, zonderling bestaan. Toch gloort er op een gekke manier ook hoop en wiedergutmachung.
De setting van het verhaal is Vlaams (da´s nu eenmaal de associatie die de naam Vermetten bij me oproept) en het barst van de verwijzingen naar De helaasheid der dingen van de Vlaamse auteur Dimitri Verhulst. Ook wordt er naar de auteur Martijn Neggers verwezen met een knipoog weliswaar. Sommige passages zijn onsmakelijk, andere zijn ontroerend, meedogenloos of krankzinnig. Die tegenstelling en onsamenhangende samenhang, zo zie ik het graag.
Podcast
Luister hier een stukje uit het hoofdstuk Heroes in wheelchairs