Opgenomen in de bundel was ik al. Maar ik was benieuwd wie er eerste zou worden?

De uitslag was op zaterdag 7 september. Als deelnemer aan de wedstrijd "Stadsgedichten 2019", wiens werk bovendien geselecteerd was voor de bundel, was ik uitgenodigd voor het avond programma. Zoals altijd, was ook mijn broer Sjef van de partij. Samen zouden we wel naar Lelystad rijden. Maar een zaterdag biedt voldoende tijd, dus besloten we eerst langs Wormer te rijden om onze zus Grada en zwagerttt John te bezoeken. Die wonen best ver uit de buurt, dus je gaat er niet zo maar even langs. Nu konden we dat mooi combineren. bleek dat onze neef Marcel en zijn vrouw er ook waren. Ook die wonen niet op "binnen-loop-afstand". Het zou een best tochtje worden deze zaterdag.

Na enkele uren vonden we het tijd om weer in de auto te stappen en richting Lelystad te koersen. Liever te vroeg dan te laat zei ons Ma altijd, en met soms fikse regenbuien onderweg wist je nooit wat het verkeer deed. Dat verkeer deed vrij weinig moet ik zeggen, dus voor kwart voor 6 plaatsten we de Cube in de parkeergarage.

Het duurde nog wel even voordat we echt terecht konden in het Agora theater, dus kozen we voor een lekkere Radler 0.0 Restaurant Grand Café Applaus. Trouwens, dat Agora theater is best een groot en bijzonder gebouw. Het is theater, bioscoop en congressencentrum ineen.

Rond half acht konden we de zaal in. Daar namen twee heren het woord en voerden het publiek mee door de ontwikkelingen van de wedstrijd.

Deze dag was speciaal voor stadsdichters. Er waren dan ook behoorlijk wat erkende Nederlandse en Vlaamse stadsdichters aanwezig. Later die avond zouden een aantal van hen nog gedichten voordragen op diverse locaties in het gebouw. Daar waren best veel mensen voor gekomen, een teken dat poëzie leeft onder de mensen. De kersverse Stadsdichter van Lelystad zelf, Juul Baars die onlangs in juni 2019 was aangesteld, bracht een eerste gedicht. Het was een passend begin van de avond.

Het was tijd voor de uitslag van de wedstrijd. Tenminste, die opgang werd gemaakt door de introductie van de voorzitter van de jury. Hij vertelde dat de lat hoog lag dit jaar. Er waren bijzonder veel inzendingen en de continue stroom van binnenkomende gedichten stelde de jury toch wel voor wat uitdagingen. Immers, had je een eerste partij gedichten beoordeeld, kwam er later weer een nieuwe zending, die je toch ook weer moest vergelijken met die gedichten die je al gejureerd had. Was deze net iets beter, of net niet. Er is dan ook heel wat gedebatteerd en beraadslaagd. Gelukkig zijn de uiteindelijke winnaars, de top drie van alle inzendingen, eensgezind gekozen. Iedereen was het met de keuze eens.

(voorzitter Links)

Het was een speciale dag daar in Lelystad, een hommage aan stadsdichters en stadsgedichten. Natuurlijk kan een coryfee niet ontbreken. Dichter des Vaderlands Tsead Bruinja werd naar voren geroepen. Hij zou mede de prijswinnaars bekend maken. Maar natuurlijk las hij eerst voor uit eigen werk en wist het publiek tot nadenken te ztten, de vrolijke toon rakend en zijn spitsvondigheid te tonen. Het was het spreekwoordelijke kersje op de taart. Maar toen kwam toch wel waar de meesten op wachten..... tromgeroffel.... wie was de top drie?

(Dichter des Vaderlands rechts)

Op de derde plaats was geëindigd Els de Groen met  Schuilkelder

Op de tweede plaats was geëindigd: Monique Wilmer-Leegwater met Het gebed van Beulake

En nummer een......  wederom tromgeroffel .....  Was Onno-Sven Tromp met Callantsoog

Toen Onno-Sven zijn winnende gedicht voorlas, was meteen duidelijk waarom hij de zeer terechte winnaar was. Onno-Sven nam ons mee naar het dorp in muzikaal ritme en een prachtige belevingssfeer. Elk woord was raak en daarom ook is Onno-Sven Tromp de winnaar van de Stadsgedichtenwedstrijd 2019.

Het programma zou nog tot in de latere uurtjes duren. Maar Sjef en ik hadden we nog een behoorlijk reis naar het zuiden voor de boeg. Dus benaderden we de organisatie met de boodschap dat wij eerder al op huis uit zouden gaan. Daarbij was ik natuurlijk nieuwsgierig naar het exemplaar dat ik als gehonoreerde van de bundel zou ontvangen. Onderweg liep ik nog de voorzitter tegen het lijf met wie ik een kort praatje maakte. Hij zei verbaasd te zijn over de grote hoeveelheid inzendingen. Ook vond hij de kwaliteit erg hoog. Hij feliciteerde me nog vanwege het feit dat ik de selectie voor de bundel behaald had. Dit jaar immers is dit een speciale bundel omdat Stadsgedichtendag zijn 15e jubileumsjaar vierde. De bundel is mooi vormgegeven. Aan de ene kant staan de bijdragen van de erkende Nederlandse en Vlaamse stadsdichters. Als je het boek omdraait, dan zie je de bijdragen van die deelnemers van de schrijfwedstrijd die gekozen zijn om in de bundel te geraken.

De voorzitter vertelde me nog dat ze de lat dit jaar, kwalitatief, heel hoog gelegd hadden. 'Je mag best trots zijn dat jouw gedicht in die bundel staat,' prees hij nog.

En ja, nu ik de bundel in handen kan houden, ben ik inderdaad best trots. Na 2016 en 2017, is nu 2019 al de derde keer dat ik tot in de bundel geraakt ben.

Onno-Sven Tromp, nogmaals gefeliciteerd met de eerste prijs. 

Dit was mijn bijdrage van dit jaar:

Mijn thuis

Silhouetten van gebouwen verhalen verhalen

gevangen in dansende schaduwen

die je onthalen op beelden, oorden en tijden

waar dromen doen dromen.

Het oog gestreeld door wel duizend indrukken

die laven en 't hart sneller doen kloppen

omarmd in een welbehagen zo puur

alleen hier te vinden.

Deze stad mijn venster, mijn droom gedragen

door muzen die een oproep doen naar het zilte

natte spoor dat mijn wang siert, de traan die

mijn oog beroert in opperste beleving van mijn thuis.