Het is elf uur in de ochtend en mijn alarm gaat af. Ik kijk op mijn mobiel en ik zie een naam staan: “Marc Kerkhofs”.

Een dikke grijns verschijnt op mijn gezicht. Marc Kerkhofs, mijn Belgische schrijversmaat heeft iets speciaals vandaag. Er is een bijeenkomst van een uitgeverij waarbij hij betrokken is: “Ambilicious”. Noem het een soort schrijvers dag, waarbij alle betrokkenen acte de présence geven en onze Marc zal een conference houden.

Marc, hoe vaak was hij al niet mijn metgezel als ik weer eens in het Nederlandse, maar vaker nog in het Belgische, mijn verhaal of mijn pennenvruchten onder de aandacht bracht, of wanneer een of andere jury van schrijfwedstrijden mij tot hen riep op de meest uiteenlopende en verbazingwekkende locaties. Ja, diezelfde Marc die al een aantal keer spreker was op een gelegenheid als ik weer eens de mensheid overviel met een verzameling van letters en woorden in de vorm van een bundel of boek.

Nee, natuurlijk toog ik naar Kalmthout om mee te beleven hoe hij zijn zelfgeschreven conference aan het publiek bracht.

Dus parkeerde ik om twee minuten voor twaalf, mijn auto op het gras naast een oprit van de buren. Ik verwachtte Marc al aanwezig en ik wilde niet te laat aankomen natuurlijk. Maar de schelm had besloten zelf wat later aan te schuiven en mij in het warme bad van de uitgeverij wat te laten spartelen. De ontvangst was vriendelijk en de uitgeefster wist onmiddellijk dat ik diegene was die op uitnodiging van Marc haar tuin binnengeslopen was. De andere gearriveerden hadden allemaal wel een connectie met Ambilicious. Groot was mijn verbazing toen ik Frans August Brocatus tegen het lijf liep. Grappig, hoe je toch altijd weer bekenden ontmoet, juist daar waar je het niet verwacht. Sommigen zouden dit nu juist “netwerk” noemen. Met Frans kan ik nogal eens een boompje opzetten. 

Het voelt als een warm nest. Wij zijn thuis bij de uitgeefster en er zijn een hele dag allerlei dingen te doen en te beleven. Een dag die zal worden afgesloten met een barbecue. Workshops, voordrachten, maar natuurlijk ook de conference van Marc. Daarvoor kom ik namelijk. Gelukkig is om half drie het moment aangebroken. De locatie is de woonkamer van de uitgeefster. Deze stroomt helemaal vol. Iedereen is benieuwd wat Marc voor ons in petto heeft.  

Mijn Belgische maat begint rustig, een prettige spreekstem, hier en daar een moment latend, zodat het publiek langzaam in zijn grip geraakt. De ondeugende twinkeling verschijnt in de ogen , ik weet dat er dan wat kwinkslagen komen, komische noten vallen, die het publiek met moeite zal proberen op te rapen, en hier en daar ook de bekende steek onder water.

Het onderwerp is, hoe kan het ook anders, het schrijverschap. Of moet ik zeggen, de schrijver zelf.

De passie, de wanhoop, de hoop en de nachtmerries, het verliezen van persoonlijkheid en de overmoedigheid die een mens ten deel vallen in de verschillende stapjes van het schrijverschap, alles komt voorbij. De vaart loopt op, het publiek zucht, grinnikt en vergeet soms zelfs te ademen. Marc weet het geheim hoe hij zijn publiek langzaam moet binnenhalen, ze in alle krochten van zijn verzinsels  kneedt tot ze als slappe was zijn, om ze dan uiteindelijk uitgeput achter te laten. Zijn verhaal is voor de aanwezigen zo herkenbaar. Allen hebben de vernoemde zaken meegemaakt, beleefd of ervaren. Iedereen heeft de euforie en de wanhoop snik geproefd en ondergaan.

Na de conference van Marc, bedankt de uitgeefster de aanwezigen voor de betrokkenheid bij haar “stal”. Ze geeft aan het als een grote familie te voelen, dat wil ze ook zijn omdat ze sterk gelooft in de woorden “samen” en “sterk”. Ondertussen ken ik wat meer uitgeverijen, die dezelfde woorden bezigen. Maar waarachtig, hier voel ik het.  

Voor mij is de klus klaar. Marc wist dat ik nog wat zaken te doen had. Dus ik feliciteer hem met een dijk van een conference, waar ik erg van genoten heb, groet zijn lieve gade nog een keer en ga op weg terug naar huis. Onderweg bedenk ik me; die Marc is toch een toffe vent, en die conference…. Dat is wat voor het Schrijversgilde waar we gezamenlijk mee bezig zijn, misschien wel dat theaterprogramma. Ik zie hem al avond na avond op de bühne staan. En ik ga dan lekker in de coulissen staan grijnzen.

Het was een leuke middag