Vandaag is het tijd om nader kennis te maken met een volgende auteur die op 9 december haar boek lanceert tijdens Boek10 te Hoorn:
Kun je jezelf in het kort omschrijven?
Ik ben Marguerita Le Roy (1981), een rustige, enigszins verlegen jonge vrouw die sinds enkele jaren het liefst achter haar computer zit op haar vrije dagen en elke vorm van huishoudelijk werk schuwt. Vooral koken. Gelukkig heb ik een man die prima zijn eigen overhemden kan strijken en ervoor zorgt dat ik niet verhonger.
Kun je in het kort je jeugd omschrijven?
Ik ben opgegroeid in een vrij normaal gezin en de oudste van twee kinderen. Verstoppertje spelen, ballet- en taekwondolessen en lezen verdreven verveling in een tijd waarin computers nog niet zo gewoon waren. Aangezien ik niet wist wat me werkelijk interesseerde, brak ik op mijn negentiende mijn opleiding af en belandde ik in de detailhandel. Dat ik het liefst verhalen schrijf, ontdekte ik pas veel later.
Wat was de aanleiding om het schrijverspad op te gaan?
Een jaar of tien geleden werd ik overgeplaatst naar een andere winkel en bedroeg mijn reistijd tweeëneenhalf uur per dag. Om de tijd te doden verslond ik tijdschriften, totdat mijn belangstelling uiteindelijk verschoof naar muziek. En die muziek ging gepaard met beelden in mijn hoofd. Met bescheiden ideeën. Halve scènes. Een onbestemd gevoel. En toen begon ik me af te vragen hoe moeilijk het nou kon zijn om een boek te schrijven. Omdat ik geen idee had, heb ik een schrijfcursus gevolgd en nadat ik die had afgerond, ben ik simpelweg begonnen. Ik pluisde al mijn notities uit, krabbelde ze in een redelijk logische volgorde neer, en slaagde erin alles met elkaar te verbinden. Drie maanden later was de eerste versie van Midland geschreven.
Welke persoonlijke kant van jezelf komt terug in je schrijven?
Mijn gevoel voor humor. Dus ik hoop dat andere mensen dat delen. En omdat ik weleens vastliep tijdens het schrijven, heb ik soms gebeurtenissen uit mijn eigen leven omgevormd tot iets wat bij het verhaal past. Het was mijn bedoeling die passages aan te passen als het verhaal klaar was, maar tegen die tijd was ik eraan gewend en heb ik ze laten staan. Tot slot zal iemand die van dezelfde muziek en boeken houdt als ik, dat wellicht terugzien in de namen van sommige personages.
Heb je een donkere kant van jezelf of angsten die terugkomen in je schrijven?
Niet dat ik weet.
Waar ben je tot nu toe het meest trots op?
Ik ben trots op mijn doorzettingsvermogen en discipline. Midland was geen eenvoudig verhaal om te schrijven. Ik heb soms maanden gezocht naar een plausibele verklaring voor bepaalde gebeurtenissen of naar manieren om ernaartoe te werken. Maar ik wilde per se dit verhaal vertellen. En ik weigerde dingen te schrappen omdat ik er zo snel geen oplossing voor had. Zes jaar, drie boeken en duizenden woorden later, lagen alle puzzelstukjes op hun plek en schreef ik het laatste hoofdstuk.
Hoe voelt het om dit nieuwe avontuur Boek10! aan te gaan?
Geweldig is het eerste wat in me opkomt. Momenteel ben ik bezig om Midland te verfraaien en binnenkort is het een écht boek. Met een prachtige cover. Bladzijden die je kunt omslaan en waar je een boekenlegger tussen kunt stoppen. Of die je kunt omvouwen, als je een barbaar bent. Maar daarnaast is het ook doodeng. Ik heb ervoor gekozen om mijn verhaal te delen, omdat ik vind dat het dat waard is. Het is nogal maf dat ik daardoor opeens in de belangstelling sta. Ik had al gezegd dat ik een beetje verlegen ben, toch? Het is dan ook een verademing dat ik dit samen met anderen mag doen. En Elly is een geweldig lieve vrouw die me meerdere malen van een halve paniekaanval heeft gered, al was ze zich daar vast niet van bewust.
Wat zijn je verwachtingen van dit project en waar hoop je dat het je brengt?
Midland is een verhaal dat ik zelf wilde lezen. Ik schreef het niet voor publicatie, maar puur voor mijn eigen vermaak. Verwachtingen had ik niet, enkel de hoop dat ik het kon afronden. Nu dat laatste is gelukt, heb ik nog steeds geen verwachtingen. Droom ik weleens van een bestseller? Uiteraard. Wie niet? Maar de realist in me heeft haar baan nog niet opgezegd. Hoop daarentegen heb ik wel. De hoop dat Midland met net zoveel plezier en liefde wordt gelezen als waarmee het is geschreven.
Wat wil je nog bereiken/wat zijn je dromen?
Aangezien ik niet erg ambitieus ben, heb ik nooit zo nagedacht over wat ik wil bereiken. Zolang ik dagelijks te eten krijg en af en toe een boek kan kopen, hoor je mij niet (veel) klagen. Ik vind het vooral belangrijk dat ik genoegen schep in wat ik doe. Wel droom ik ervan om eens nog maar twee of drie dagen te hoeven werken, zodat ik meer tijd heb om te lezen en te schrijven. Midland is het eerste deel van een trilogie en aan de vervolgen moet nog flink geschraapt worden. Daarnaast wacht er een onvoltooid manuscript op me, waarnaar ik ooit weer wil terugkeren.
Heb je een website waar mensen iets meer van je kunnen zien/lezen?
Ik heb een Facebookpagina ( https://www.facebook.com/MargueritaLeRoy ). Momenteel ben ik aan het leren om me niet ongemakkelijk te voelen als ik er iets post. Ik had nooit verwacht dat ik een pagina zou beheren, maar ik heb er het volste vertrouwen in dat ik een manier verzin om Midland, nieuwtjes van mijn uitgeverij en andere dingen te bespreken zonder jullie tot tranen toe te vervelen. Dus ik zou het enorm waarderen als jullie mijn pagina liken. Dan heb ik die tien grote stappen buiten mijn comfortzone in elk geval niet voor niets gezet. Op Goodreads ( https://www.goodreads.com/author/show/17273286.Marguerita_Le_Roy ) en Hebban ( https://www.hebban.nl/auteurs/marguerita-le-roy ) houd ik trouw bij welke boeken ik heb gelezen en geef ik ze sterren.