Marijn Geluk belde me op, of ik effe tijd had voor het nieuwe album?
Wie kent Marijn Geluk niet? Zanger pur sang, frontman bij 666 The Nightmare, Crazy Little Things (de nieuwste Queen Tribute Band), of moeten we terug in de tijd van Bastard Sugar? Marijn Geluk uit Sint Philipsland die in 2010 in Amerika tijdens de World Championships of Performing Arts in Hollywood maar liefst drie medailles wist te behalen: twee zilveren medailles gewonnen in de categoriën zang/pop en zang/jazz en een bronzen medaille categorie zang/rock.
Eenmaal bij Marijn thuis verneem ik van zijn nieuwste avontuur. Hoe hij de broers Glenn Antoine (drummer) en Randy Antoine (gitarist) tegen het lijf liep en het vervolgens razendsnel klikte. 'Ik moest ergens richting Limburg optreden en toevallig dat Glenn daar ook een gig had en hij was onder de indruk van mijn vocalen. Hij belde zijn broer op met de boodschap: Ik heb hem gevonden. Een poosje later kreeg ik een telefoontje waarin de beide broers zeiden dat ik hun man was.'
Dat gevoel bleek wederzijds te zijn, want als Marijn de muziek hoort die de twee broers brengen en dan de mannen zelf ontmoet is de klik er helemaal. Het is al lang een droom van Marijn om met eigen muziek te komen, een droom die nu gaat uitkomen. 'Die muziek is helemaal mijn ding. Weet je Sonn, ik vind het hartstikke tof bij 666 The Nightmare en Crazy Little Things. Queen zit in mijn hart weet je, net als bij Jean Paul, Marijn van de Branden en de anderen. Maar eigen muziek maken is toch wel iets anders, iets dat ik al heel graag wil. Toen ik de muziek van de Antoine's hoorde wist ik dat DAT het was. En dan blijkt de klik er op het persoonlijke vlak ook nog eens te zijn.'
Ik hoor het enthousiasme van Marijn, zie de gedreven blik in zijn ogen als hij mij de CD laat zien. Wat een prachtige hoes ook, de binnenkant van het album mag er zijn. 'Hugh Syme, een hele bekende art director heeft ons album verzorgd.' Ik hoor van Marijn dat hij bij hele grote bands "zoiets dergelijks" gedaan heeft. Een rondje googlen levert bandnamen op als o.a. Dream Theatre, Whitesnake, Rush, Uriah Heep, Queensrÿch, Flying Colours en nog heel veel anderen waar hij het artwork op de albums verzorgde. Het is tijd om naar de muziek zelf te luisteren. 'Ik wil dat je je eigen indruk krijgt. Sommigen noemen het hardrock, anderen rock. Luister zelf maar.' Hoor ik Marijn zeggen.
Ik ben vanaf de eerste seconde gevangen. Stevige ritmische partijen, niet echt iets voor mijn moeder van bijna 89. Ik mag dit wel en denk gelijk aan Queensrÿch, maar dan komen er sterke melodieuze stukken voorbij die me direct mee terugnemen naar de albums van Steve Hackett. Wie ooit "Selling England by the Pound" van Genesis gehoord heeft begrijpt hoe een nummer diverse omslagen kan maken, hoe zich een verhaal ontrold. Ik krijg datzelfde gevoel bij dit album van Antoine's Legacy. Hoe langer ik luister, des te meer lagen ik in elk nummer ontdek. En elke laag neemt zijn eigen vormen aan, speelt een eigen rol, maar weet altijd weer de verbinding te vinden met die andere lagen en instrumenten. De nummers worden complex zonder de luisteraar te storen. Ik kan alleen maar zeggen dat dit album van een erg grote kwaliteit getuigt. Die gebroeders Antoine zijn echte muzikanten. Glenn is een superstrakke drummer die soms met zijn dubbele bass ware kunststukjes uithaalt, om daarna weer heel nederig op te gaan in de meer iele muziekfragmenten. Randy laat zijn gitaar spreken, soms snerpend dan weer heel puur, voorzichtige noten die haast fluisteren om het dan weer in een solo uit te schreeuwen. Ik ben verkocht, dit is een album naar mijn smaak. Dan word ik weer gegrepen door de baspartijen, onnavolgbare draden in een kluwen muziek die je vastgrijpen, dan weer omhelzen, je op afstand duwen en dan toch weer voorzichtig benaderen. Maar ja, wat wil je als de bassist Dave LaRue heet? Een man die zijn sporen al ruimschoots verdiend heeft bij namen als Flying Colours, Steve Vai of Joe Satriani en nog veel meer? Als je dan ook nog op keyboards Derek Sherinian als special guest binnen haalt (Alice Cooper, Billy Idol, Dream Theatre, Sons of Apollo), dan heb je wel een erg grote "boel" kwaliteit op het album staan.
De vocalen van Marijn Geluk passen op dit album dat door grootheden als Paul Northfield gemixed is en door Ted Jensen van Sterling Sound gemastered is. Je kunt horen en voelen dat dit de thuiskomst is van Marijn. 'Sonn, dit is wat ik al zo lang wil. Er komt echt een droom voor me uit.' De stem van Marijn smelt samen met de muziek, nergens stapt hij er naast en zo vormt dit album een harmonieuze samensmelting van muzikale hoogvliegers.
Er is over dit album nog zoveel te zeggen en het gesprek springt op en neer als Marijn weer een anekdote vertelt. Maar het meeste vertellen zijn ogen. Het vuur spat er van alle kanten af. Met de geboorte van dit eerste album van Antoine's Legacy is er een nieuwe periode in het muzikale leven van Marijn Geluk. Een nieuwe periode die de band wat hem betreft langs podia als "Rock am Ring", "Low Lands", misschien wel "Pink Pop" brengt. Waarschijnlijk nog meer richting Duitsland en misschien wel verder het Oostblok in omdat daar de stevigere kant van rockmuziek enorm leeft. 'Ik hoop dat we richting begin 2018 kunnen gaan optreden. Ik heb er enorm veel zin in.' Aldus Marijn.
Maar eerst dus 10 november 2017 - Release van "Antoine's Legacy" !!
Hou de site bij www.antoineslegacy.com om het album te bestellen, maar tegen die tijd zal het album vast ook verkrijgbaar zijn via zaken als De Waterput te Bergen op Zoom.
Ik raad de liefhebbers aan om het album zeker te beluisteren, het is meer dan de moeite waard.
