Een grote reünie, dat is wat er te wachten staat op zaterdag 24 september aanstaande.

Tussen 15:00 uur en 21:00 uur zullen oud-leerlingen, oud-medewerkers en huidige medewerkers de kans hebben om elkaar te ontmoeten in het schoolgebouw aan de Pater Dehonlaan 63 te Bergen op Zoom. Op dit moment zijn er al zo’n 450 aanmeldingen voor de reünie van deze bijzondere school. Op sociale media gonst het van de berichten dus alle signalen wijzen op een stikleutige dag.

Al eerder heb ik een aantal van mijn klasgenoten een aantal vragen voorgelegd over hun periode tijdens en na het Juvenaat. Aan de hand van deze vragen zal ik hierbij ook mijn bevindingen beschrijven.

• Je hebt op het Juvenaat gezeten, kun je daar iets over vertellen?

Toen ik op het Juvenaat belandde waren mijn klasgenoot Herman van Dam en ik geloof ik de eersten die van een arbeidersgezin kwamen. Ad van der Weegen die een jaar later instroomde kan zich dat ook nog wel herinneren denk ik omdat veel van onze klasgenoten ouders als dokters, advocaten, leraren en dergelijke hadden of zelf een eigen bedrijf bestierden. Al mijn eigen vrienden van de lagere school kozen voor de HAVO of MAVO maar omdat ik op Gymnasium niveau getest was kozen mijn ouders voor het Juvenaat.

Zeker het eerste jaar was dan ook vreemd voor mij want ik trof een totaal nieuwe omgeving waarin maar weinig herkenbaars voor me was. De gewenning kwam eigenlijk best snel omdat het Juvenaat ook een hele sociale school bleek waar vriendschap, humor en samen delen grote waarden vormden. Er was ook tijd voor een feestje en de school bood voldoende mogelijkheden om jezelf als persoon te ontplooien. Nergens heb ik daarnaast ook zo’n diverse ‘bevolking’ getroffen als het gaat om persoonlijkheden. Kortom, ik heb de Juvenaat periode altijd als een leuk en vormend deel van mijn leven ervaren.

• Wat heeft je Juvenaat tijd jou bijgebracht dat je nog steeds met je meedraagt?

In deze periode heb ik vooral geleerd om na te denken. Het Juvenaat stopte je vol met stof die je moest bestuderen, moest beschouwen en moest wegen op waarde en invloed. De vragen die je vervolgens tijdens proefwerken, schoolonderzoeken, tentamens en examens voor de kiezen kreeg gingen er vooral om dat je in staat moest zijn om de geleerde en gedoceerde materie te kunnen  gebruiken om tot conclusies te komen en je opinie te vormen. Het ging er met name niet om of je letterlijk kon onthouden en de volgende dag de gewenste zinsnede op papier kon krijgen, het ging er meer wat je met deze geleerde informatie kon doen.

Daarnaast heeft de Juvenaatperiode me vooral geleerd om voor mezelf op te komen, om zelfstandig (ja misschien wel met enige rebellie) de eigen mening te vormen en te durven ventileren. Juist het gebruiken van de diverse beschikbare hulpbronnen om tot conclusies te komen heb ik altijd als een verademing gezien, een uitdaging ook.

Op het Juvenaat zette ik mijn eerste stappen op het muzikale vlak met de band ‘Closed Exit’ (dan kunnen de bezoekers niet weglopen) met Ton Hendrikx op bas, Willem Samuels op sologitaar, Bart Gerrits op gitaar en de buitenschoolse Walther Bogaers op drums. De vele feesten waren fameus in heel Bergen op Zoom en omgeving want op het Juvenaat hadden we met de barzaal een echte grote feestzaal met een eigen podium desgewenst.  Nog steeds ben ik gek van muziek, mag ik graag naar live optredens gaan en heb ik tot enkele jaren geleden altijd in een band gespeeld.

• Wat ben je na je Juvenaat periode gaan doen?

Ik had jaren getraind voor de Sport Academie. Helaas gooide de dienstplicht roet in het eten. Het is een lang verhaal maar uiteindelijk ben ik nooit in dienst geweest en ben ik ondanks mijn toelating nooit toegekomen aan de Sport Academie. Omdat Automatisering destijds ‘hot’ was ben ik via een opleiding tot analist – programmeur in de ICT terecht gekomen. Via diverse werkgevers door heel Nederland en België ben ik me steeds meer met de bedrijfsprocessen en organisatie gaan bemoeien. Dit pad heeft me geleid tot mijn huidige functie als KAM Coördinator.

Zo’n 10 jaar geleden besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en te reageren op een vacature van Wegener. Na een geslaagde proef werd ik aangenomen als freelancer journalist / fotograaf. Sindsdien lever ik mijn wekelijkse bijdrage aan de weekkrant.

• Wat doe je nu. Kun je daar iets meer over vertellen?

Als eerste geniet ik van het leven. Mijn schoorsteen hou ik rokende met mijn baan als KAM Coördinator. Het is een levendige baan die je telkens voor nieuwe uitdagingen stelt.

Ik schrijf en fotografeer veel. Ben daartoe vaak op evenementen te vinden en steeds meer mensen die hun nieuws kwijt willen weten me te bereiken. Dit niet alleen omdat ik nog steeds voor de weekkrant bezig ben (inmiddels via een contract met de Persgroep) maar meer nog omdat ik mijn eigen nieuwssite begonnen ben (www.bozinbeeld.nl / www.westbrabantinbeeld.nl) waar ik letterlijk de regio in ‘beeld’ wil brengen.

Daarnaast ben ik behoorlijk actief in het schrijven van boeken en gedichten. Die gedichten combineer ik met foto’s zodat de boodschap extra kracht krijgt.

• Waarom ben je dat gaan doen?

Schrijven wordt een steeds groter deel van mijn persoonlijkheid. Vaak vloeien de woorden tot in mijn toetsen en voor ik het weet heb ik weer een en ander gevangen. Mijn fantasieën, dromen, maar ook mijn emoties vinden zo een uitlaatklep. Ik merk dat dit steeds belangrijker voor me wordt.

Vroeger schilderde ik met olieverf. Wegens tijdgebrek ben ik daar al lang geleden mee gestopt. Maar nu heb ik fotografie ontdekt waarmee ik speciale momenten en beelden kan vangen. Hiermee doe ik niet alleen mijzelf een plezier maar ik heb ontdekt dat een steeds groter publiek apprecieert wat ik doe. En dat is een extra stimulans.

• Welke dromen heb je?

Ontdekt te worden door een groot internationaal publiek. Maar eigenlijk droom ik ervan me volledig op het schrijven te kunnen richten, en op fotografie natuurlijk. Ik weet zeker dat als ik de financiële vrijheid er voor zou hebben dat ik nog veel meer zou schrijven.

• Hoe sta je in het leven?

Ik geniet van elke dag. Graag stap ik op mijn motor of in de auto om een ‘toerke’ te maken. Dit kan mij zomaar tot de krijtrotsen in Frankrijk voeren of langs het riviertje de Ahr in Duitsland. Veelal word ik dan vergezeld door mijn jongste broer die tevens mijn beste maat is. We kijken waar dat ene weggetje heen leidt en genieten van wat er om elke bocht te vinden is.

Daarnaast mag ik graag een pilsje delen met mijn vrienden of een maaltijd met familie. Ik hou me niet teveel bezig met volgend jaar. Nu ik de 50 gepasseerd ben word ik vaker geconfronteerd met de eindigheid van het leven en daarom vind ik het motto ‘Carpe Diem’ wel van toepassing.

• Wat betekent Bergen op Zoom voor je?

Deze stad is mijn geboortestad, ben er groot gebracht en verbreng er mijn leven. Voor mij betekent BoZ best heel veel, het is echt ‘mijn ‘ stadje. Ik ben meegegroeid met de stad want anders had ik waarschijnlijk achteraf of in een klein dorp gewoond. BoZ is al best een middelgrote stad geworden maar voor mij is het nog het kleine stadje aan ’t scheld waar ik me lekker voel.

• Wat wil je bereiken met de koers in je carrière die je hebt ingezet.

Ik wil dat schrijven een steeds groter deel van mijn leven wordt en dat ik via boeken en bundels een breed publiek kennis kan laten nemen van mijn pennenvruchten. 

(Sonn Franken)