Stichting In den Scherminckel is al lang actief in Bergen op Zoom om letterlijk het verleden op te graven. Maar de stichting weet ook dat de toekomst bij de jeugd ligt.

Speciaal voor kids van 8 – 12 jaar een Schervenmiddag. Dat was wat Stichting In den Scherminckel te bieden had en het beloofde spannend te worden. Kinderen een kijkje geven in het archeologisch verleden van Bergen op Zoom, dat was de doelstelling. Maar er waren kinderen bij die al een stapje verder waren; ze hadden al eigen gevonden scherven bij.

Elvira en Gerry waren de vrijwilligers die de kinderen op ontdekkingsreis meenamen door het archeologisch depot in het voormalig politiebureau. Zo toonden ze ook de ruimte waar alle spullen binnenkomen als ze gevonden werden. Er lag een enorm zwaar kanon dat de kinderen zelfs allen tezamen nog niet op konden tillen. Dat was in de ruimte waar de gevonden voorwerpen en scherven binnen komen als ze gevonden zijn. De kids werden meegenomen in het hele traject van binnen brengen, wassen en schoonmaken tot en met het moment dat het echte puzzelen begint. Op grote tafels lagen scherven en brokstukken vanuit allerlei locaties. Het is de bedoeling om te kijken welke van al die stukjes bij elkaar horen en kunnen leiden tot één voorwerp.

Even ronddwalen in het depot is inderdaad een ontdekkingsreis in het verleden. Gerry nam de kinderen mee tot wel de tijd van de Romeinen, amper 200 jaar na Christus. In de vitrine stonden kleine amforen vanuit die tijd, alleen deze waren wel heel bijzonder want zo klein zijn ze elders in Nederland nog niet gevonden.

Dan werd het spannend want de kinderen werden de zaal ingeleid waar het echte werk plaatsvindt. Met een heuse werkopdracht in het vooruitzicht toonde Gerry de kids verschillende voorwerpen zoals echte ‘pispotten’. Als je immers vanuit scherven weer een voorwerp hebt geconstrueerd moet je het nog wel kunnen benoemen, of wel ‘determineren’.

De kinderen waren echt erg geïnteresseerd in alles wat hen verteld werd. Sterker nog, ze hadden zelf ook verhalen te vertellen over voorwerpen die ze zelf gevonden hadden of die vrienden gevonden hadden zoals oude munten en zo. Elvira en Gerry kregen dan ook genoeg vragen op hen afgevuurd.

En daar was dan de opdracht: ieder kind kreeg een zak met scherven en de grote puzzel begon. Ze moesten alle stukjes aan elkaar zien te ‘plakken’ met stukjes plakband en eruit zien te komen wat voor voorwerp ze nu voor zich hadden. En dat bleek nu niet bepaald een simpele klus. “Zie je wel dat thuis puzzelen een stuk gemakkelijker is?” Sprak Elvira.

Onder de deelnemers was ook een meisje met de naam Anne. Ze was een beetje stil en eigenlijk het enige meisje onder de jongens maar het puzzelen met scherven ging haar het beste af. Vrijwel in haar eentje ging ze geduldig aan de slag en vond telkens weer een passend stukje. Zo zag je het voorwerp groeien dat uiteindelijk een pispot bleek te zijn.

Elvira schoof regelmatig bij een kind aan, zoals ook haar collega’s Gerry en Johan deden. Het is tenslotte niet gemakkelijk om twee vervelende scherven aan elkaar te polakken met maar twee handen. Je had beslist wel eens een handje extra nodig. Het is bijzonder knap van de vrijwilligers om de kinderen zoveel enthousiasme bij te brengen voor een vak als archeologie.

Geconcentreerd tot de laatste minuut want er moest ‘gebouwd’ worden. De eerste ouders kwamen al weer om hun kids op te halen terwijl die nog druk aan het puzzelen met scherven bezig waren. Wat een mooie manier van Stichting In den Scherminckel om aandacht te vragen voor Bergse geschiedenis, archeologie op zich en die geweldige vrijwilligers die zich zo inzetten.