Visafslag te Vlissingen is het doel van deze morgen.

"Sonn, je moet eens meekomen als ik mijn verse producten ga inkopen. Dus, als je om een uur of zeven in de ochtend hier kan staan?" Arie Schot nodigde me uit tijdens één van mijn bezoekjes om eens vroeg op pad te gaan om zelf te zien hoe het allemaal in z'n werk gaat.

Ik mag graag een lekkerbekje halen bij Visgilde Oosterschelde. Sterker nog, als ik binnen kom en ze zien me, gaan er 2 vingers de lucht in en ik knik instemmend. En aangezien ik nieuwsgierig van aard ben ging ik graag op Arie's uitnodiging in en meldde me vanochtend om tien voor zeven in de viswinkel. Op weg naar Vlissingen praten we honderduit en zo ontdek ik dat Arie een fervent motorrijder is die graag met zijn schoonvader op pad gaat. "We hebben al allerlei tochtjes achter de rug. Zoals een weekje Dolomieten, of de Pyreneeën. We mogen ook graag naar de Ardennen rijden." Zo leer je de 'visboer' eens anders kennen. Al pratend over de zaak, motorrijden en nog veel meer zijn we zo bij de visafslag. Arie neemt wat lege visbakken uit zijn auto en legt uit hoe al die ingeleverde bakken schoongemaakt worden met een behoorlijke installatie en vervolgens weer in gebruik genomen worden. De kopers betalen statiegeld voor de bakken, het is een mooi roulering systeem dat ik ken van de groente- & fruitveilingen.

"Kom we gaan naar boven", troont Arie mij mee.

Ik schuif aan bij Arie's vader die al vroeger aanwezig was en al volop aan het inkopen is. "Niet op de knoppen drukken hé?" grapt deze als ik me voorgesteld heb. De veiling is volop bezig en de mensen kijken gespannen naar het grote elektronische scherm. Partijen vis komen voorbij en er wordt driftig gedrukt. De vader van Arie is ook commissionair en heeft het er maar druk mee. Naast hem liggen tal van papieren met aantekeningen, zo houdt hij zijn bestellingen bij. De veilingbriefjes komen af en aan.

Ik had buiten al een aantal vissersschepen zien liggen, hier binnen zie ik hoe die ladingen verkocht worden.

Wat later neemt Arie mij mee naar beneden, de vis wordt al volop in partijen gezet, gesorteerd per opkoper. We lopen door de hal en zien allerlei soorten vis waarbij Arie uitleg geeft. "Hier in Vlissingen is er een zekere specialisatie in bot, schol en schar, hier zie je dus veel aanbod." Maar ik zie toch ook inktvis, zeebaars, haai, rode poon, wijting, rog en nog veel meer voorbijkomen. Arie laat me ook zien waar de vrachtwagens aanschuiven om hun lading op te slurpen. Zo krijg ik een goed beeld van de visafslag en wat er gebeurt.

Op weg naar huis praten we wat meer over het werken in de vishandel. "Ik loop natuurlijk al mee sinds mijn vijfde, ik ken niet anders. Ik mocht altijd mee op pad, reed al vroeg op een heftruck en vind het een prachtig beroep. Met klanten bezig zijn en met deze mooie producten is iets dat ik gewoon graag doe." Arie zit komende december al weer 18 jaar in het Bergse met zijn winkel 'Visgilde Oosterschelde'. Het is een begrip in en buiten Bergen op Zoom en ik snap dat weer onmiddellijk als ik later de winkel terug binnenstap. Het ziet er als altijd superschoon en netjes uit, de winkel straalt en is uitnodigend, het aanbod is enorm en lekker, en zoals ik zojuist zelf meegemaakt heb zijn de producten hartstikke vers. Zo snap ik dat Arie trots is op zijn werk, en dat de klanten blij zijn met zo'n prachtige winkel.

Het zal niet lang duren voor ook ik weer eens binnenloop voor een visje.