Fruitbedrijf Bert Franken was vandaag mijn gastheer. Immers het plukseizoen was afgelopen woensdag 8 oktober afgelopen en ik was benieuwd hoe het met de appels en peren is gegaan.

"De oogst was goed en de smaak is zelfs heel goed te noemen want er zitten veel suikers in de appels. Het warme weer heeft daar zeker aan bijgedragen, alhoewel de warme nachten voor de kleur weer niet zo goed zijn." Bert Franken is een echte tuinder, het zit hem in de genen want al als klein manneke hielp hij zijn vader. Het is dan ook slechts vanzelfsprekend dat hij in diens voetsporen getreden is. "De peren waren ook erg goed, lekker grof dat is dus wel makkelijk om te plukken. Het is een goed perenjaar mag je wel zeggen."

Minder tevreden is hij over wat die goede oogst dan wel niet gaat opbrengen. De hele affaire met de boycot van Rusland zit de Nederlandse tuinders en boeren behoorlijk dwars. "Die hele boycot heeft de afzetmarkt behoorlijk zeer gedaan. En niet alleen bij ons! Polen en Duitsland zetten van oudsher veel af in Rusland. Nu dus niet meer. Dus heel die oogst wordt nu op de West Europese markt gebracht. Als je nagaat dat de professionele Duitse teelt ruim een miljoen ton aan oogst heeft en dat de kleinere boertjes ook nog eens een hele goede oogst hebben, dan is het logisch dat we in het Westen overstroomd worden met louter eigen teelt. Vandaar dat je nu ook overal die reclames ziet van de grotere concerns, zo van eet meer appels en peren. Maar ja, je kunt maar zoveel fruit eten hé?"

Alle appels bevinden zich nu in de koelcellen. Het is een mazzel dat Bert over voldoende eigen koelcapaciteiten beschikt. Anders had hij de keuze om of te koelcapaciteit te huren of de oogst snel te verkopen.

De pluk is goed gelopen dit jaar. Wel valt het Bert en zijn moeder op dat er weer steeds meer Nederlandse plukkers 'mee doen'.  Of zoals moeder Franken het zegt:"De tijden veranderen echt. De mensen komen gewoon weer vragen of ze mogen plukken." Bert geeft wel aan dat de echte grote tuinders nog wel vaak een beroep doen op buitenlandse plukkers met name uit Polen komen er nog behoorlijk wat mensen dit werk doen. "Maar ik vind het wel leuk zo, met Nederlanders kun je tenminste nog eens een fatsoenlijk praatje maken, die versta ik."

Zo'n pluk gaat vaak in meerdere keren. Immers niet alle appels kleuren tegelijk dus na een eerste pluk is het dikwijls een aantal dagen wachten tot de appels weer bijgekleurd zijn. Dit jaar waren er voor de appels drie plukrondes nodig waar de peren er in één keer 'af konden'.

In de bloeitijd worden er bijenkorven geplaatst in de boomgaard, gemiddeld 1 korf per hectare. Dat wordt vanzelfsprekend door imkers gedaan. Dat is ook dit jaar weer goed gegaan; de landelijke neergang in de bijenpopulatie heeft zich bij Bert niet doen voelen.

Ook voor het ongedierte en ongewenste zwermen van spreeuwen is een natuurlijke oplossing gevonden. "In het verleden gingen we nog wel eens te rade bij valkeniers die hun roofvogels bij ons plaatsten ter afschrikking. Dat was dit jaar zeker niet nodig. We hebben twee vogelhuizen geplaatst op grote palen en daar zijn spontaan twee torenvalken op af gekomen. En die houden goed huis onder de muizen en zorgen dat de spreeuwen weg blijven."

Dit najaar hoeven er geen bomen gerooid te worden in tegenstelling tot vorig jaar en dat bespaart Bert erg veel werk.

Wel worden er begin november nieuwe appelbomen geplant. Dit keer zijn het rode goudreinetten. "Deze appel sluit meer aan bij de peren die ik heb en de Jonagold appel. De Goudreinet zit namelijk precies tussen deze twee fruitsoorten in qua pluk en dus heb ik minder pieken en is het werk wat meer over het seizoen verdeeld. Het is trouwens ook een lekkere appel met een zoetzure smaak. We hebben zo'n 3.300 nieuwe bomen te planten op 1.25 hectare. Met een man of drie is dat zo'n vijf dagen werk."

Op de vraag waarom dit werk zo leuk is moet Bert eens lachen:"Het mooiste is buiten werken en de verschillende seizoenen meemaken. Voor mij komt het mooiste er binnenkort aan. Half november beginnen de perenbomen hun bladeren te verliezen, dat is het moment dat er gesnoeid kan worden. Na de peren is het de beurt aan de appels. Vraag me niet waarom ik dat snoeien zo leuk vind, het is gewoon zo. Voor mij is dat het mooiste werk van mijn vak, ik doe het gewoon graag."