Vakantietijd binnen Bergs bereik - De reisbranche heeft nog altijd te maken met de crisis. Steeds meer vakanties worden op het laatste nippertje geboekt. Maar er zijn ook steeds meer mensen die vanaf het eigen huisadres de vakantie 'vieren'. Laten we dan eens naar de mogelijkheden kijken. Vakantie betekent sowieso ook lekker keuvelen met je vrienden op een terrasje bij je favoriete cafeeke, bij mij in dit geval gewoonweg m'n stamkroeg De Markies aan het Beurspleintje. Lekker de tijd voorbij laten gaan, slap geouwehoer en een lekker pilske.

Nu ik toch geen vakantie geboekt heb komt het er bij mij in deze weken op aan om gewoonweg dagtripjes te ondernemen. Zo rij ik graag Zeeland in. Overal zijn wel mooie plekjes te vinden en je hebt binnendoor alle tijd van de wereld want wie rijdt hier nog rond? Iedereen is zo gehaast en pakt altijd de snelweg, waar dus al snel files ontstaan. Ikzelf pak altijd de oude Zeeuwse weg, zo kan ik lekker onthaasten. Je bent zo bij Vlissingen, of gewoonweg Yrseke om via Wemeldinge, Goese Meren via de Zeelandbrug (wij noemden hem altijd de vijfkilometerbrug) in Zierikzee te belanden. Tijd voor een stop in het haventje op één van de gezellige terrasjes.

Henk wil ook graag mee en we zijn dan ook vaak op stap. Meestal hebben we niet eens een doel, gewoonweg een vaag idee van richting. Zo beland je zo maar binnendoor in Brussel en rij je onder het Atomium door. Een ritje Brussel betekent altijd weer dat je op de gekste plekjes rijd en weer iets nieuws ontdekt.

Op weg naar huis waren al onze favoriete plekjes gesloten dus we besloten maar in Bergen zelf iets te gaan eten. We belanden al snel op ons eigenste Beursplein waar we maar wat graag aanschoven bij El Mundo de Carlita. Een overheerlijke Bonesteak later was ons buikje weer goed gevuld en bedachten we dat we de dag zouden beëindigen bij Grand-Café De Grote Slok. Lekker ouderwets barreke hangen tussen stamgasten. Het was zo een paar uurtjes later daar bij Rens.

Voor veel mensen is het pas echt vakantie als je de zee ziet, of als je auto er wat harder aan moet trekken omdat je bergop rijdt. Een imposante combinatie van die beide elementen krijg je als je naar de krijtrotsen trekt. Veel mensen denken dat je dan in Dover, de Engelse kust dus, moet zijn. Niets is minder waar, want aan de overkant van Dover zijn ze ook in grote getale te vinden. Eigenlijk kun je al terecht als je Calais bereikt, want daar begint het. Calais is 250 kilometer van ons verwijderd. Henk en ik hebben dit roetje al vaker gerden en eigenlijk elk jaar staat het wel weer op onze route kalender. Dit keer namen we onze oudste broer Nico mee en zo togen we al om 7 uur in de ochtend op weg. Via Antwerpen, Gent en Duinkerken ben je in amper 2.5 uur aan een prachtige kust. Direct achter Calais kun je vanaf twee kapen, Cape Nez Blanc en Cape Gris Nez, met helder weer de kust van Engeland zien liggen. In deze zee-engte; het Nauw van Calais, kun je ook genieten van behoorlijk wat verkeer op zee want dit is zo'n beetje de drukste route van de hele Noordzee. Helaas was het gedurende ochtend behoorlijk dicht getrokken en de eerste regendruppels vielen precies toen Henk en Nico via een smal paadje de eerste 'Nez' aan het beklimmen waren. Ze kwamen dus zo nat als een puit terug maar dat mocht de pret niet drukken. De weg voert zigzaggend langs de kust en biedt je adembenemende panoramabeelden van de zee en de krijtrotsen. Wie geïnteresseerd is in de Tweede Wereldoorlog kan zijn hart ophalen want talrijke monumenten en musea herinneren aan deze oorlog. De vele vissersdorpjes en de wat grotere steden zijn enorm pittoresk en leveren veel mooie plaatjes op. Daarnaast bieden de vele restaurantjes je alles wat in de zee te vinden is, de inwendige mens wordt dus behoorlijk verwend. Wissant en Wimereux zijn erg leuke plaatsjes waar je absoluut moet stoppen. Boulogne sur mer is een wat grotere stad waarbij je denkt dat je in het verre zuiden bent beland. Er is altijd wel een kermis, veel terrasjes bieden je volop kans om je neer te vleien en er is ook een groot nautisch museum. De haven biedt je heel wat zicht op je eigen droombootje want die liggen daar in alle soorten en maten. Vanaf hier ben je in ruim drie uur weer in het Bergse. Voor de liefhebbers die iets verder willen rijden is Le Tréport een echte uitdaging als eindstation. De oude haven biedt samen met de oude gebouwen en de vele restaurantjes en barretjes een ideale rustplek om eens de tijd voor jezelf te nemen en misschien wel te overnachten. Voordat je langs de haven rijdt en je komt van de overkant van de haven rij je eerst langs een rij ongelooflijk mooie en statige kleurrijke huizen die een prachtig uitzicht hebben op de zee. Natuurlijk moesten hier weer foto's gemaakt worden. Nico hing zo'n beetje al de hele reis buiten het raam om veelal met zijn telefoontje de nodige foto's te schieten zo ook hier. Heel vaak werd onderweg ook gezegd:"We moeten Annemarie maar eens bellen dat jij hier een ander huis gezien hebt". Net alsof de vrouw van Nico hierop zatte wachten natuurlijk want de huizen werden alsmaar mooier en vooral groter. En wat moet je tenslotte met 12 huizen in Frankrijk.

Prachtige zeezichten

Er is niets zo mooi als een rotskust. De krijtrotsen voegen daar nog een extra element aan toe vanwege de kleurstelling. De zomer heeft voor de meeste mensen de aantrekkelijkste kanten, maar zeker ook met voor- en najaarsstormen is het uitzicht aan de krijtrotsen prachtig met wild opspattende golven. Een bezoekje zeker waard. Grote delen van de Franse kust leiden de wegen dan ook pal langs de kust zodat je altijd de zee in beeld hebt. Dat maakt de reis ook zo aantrekkelijk. Dat je onderweg plaatsen tegen komt als Hardilot, Le Touquet of Berck tegen komt maakt niet zoveel uit. Je rijdt er in, en komt er na anderhalf uur weer achter dat je langs precies dezelfde weg er weer uit moet, maar de huizen en locaties die je daar ziet zijn werkelijk adembenemend. Je kunt aan alles merken dat hier de rijkere Fransman zich gevestigd heeft.

Toch ben ik voornemens om een keer een week minimaal er voor uit te trekken om ook helemaal door te rijden en de kust van Normandië met al zijn geschiedenis te zien, en misschien wel Bretagne ook en helemaal tot de Franse grens, als we toch bezig zijn. Echter, voorlopig hebben ik en mijn broers weer volop genoten van deze dag.