Schuldgevoel

Ik telde de tranen die hun weg zochten,

voordat ze verdwenen in de zon.

Ik hoopte dat de wind me vergaf,

toen ik me omdraaide zonder laatste groet.

Rimpels in het meer leiden me naar het midden,

daar waar het het diepste is,

daar waar de waarheid het beste verborgen blijft,

bewaakt door steile oevers.

Een frisse wind steekt op vanuit het zuiden,

verdrijft de laatste zonnestraal.

En als de sterren beginnen te lachen,

lach ik mee in mijn eigen nacht.