De zon staat hoog aan de hemel als ik naar huis rijd. Als ze nu maar bijtijds langs komen, dan kan ik misschien nog een rondje met de motor doen, bedenk ik mezelf.
Dat berichtje dat ze tussen 12 en 1 bij mij op de stoep zouden staan noodzaakte mij een halve vrije dag op te nemen. Gelukkig zijn ze er bijtijds en is de zaak voor 1 uur al helemaal afgehandeld dus heb ik de middag voor mezelf. De kraaien vallen haast van het dak want het is maar liefst 34 graden. Tijd voor de motor.
Mijn Suzuki Marauder is een fijne machine, een 800 cc van 1998. Het ding start altijd en op dit soort momenten ben ik blij dat ik een inpandige garage heb waardoor de motor altijd voor het grijpen is. Nog even tanken en dan ga ik op pad. De oude Zeeuwse weg ligt er heerlijk rustig bij dus kan ik op mijn gemak richting de Zeeuwse kust tuffen. De boulevard van Vlissingen is mijn eerste stop. Nog even kijk ik op de kop van de haveningang om vervolgens weer verkoeling in het rijden te zoeken. Langs Groot Valkenisse rijd ik binnendoor tot in Zoutelande. Op de dijk na Westkapelle stop ik nog even bij de vuurtoren. Twee Japans uitziende dames willen ook nog graag met de motor op de foto.
Ik rijd daarna op de Neeltje Jans aan maar voorheen sla ik af richting Goes. Als ik even later Wilhelminadorp binnen rijd weet ik dat er een mooi stukje wacht. Goese Meren, Kattendijke, Wemeldinge en zo beland ik in Yerseke. Als ik dan het bordje 'Oesters & Bubbles' zie dan moet ik direct aan mosselen denken. Hier at ik deze zomer de lekkerste die ik de laatste jaren geproefd heb en spontaan krijg ik honger. Even later staat er dan ook een heerlijke pan voor me te dampen.
Terwijl ik zo in mijn eentje zit moet ik ineens aan Pa denken. Morgen, 26 augustus, is het alweer vijf jaar geleden dat hij overleed. Ik mis hem nog steeds enorm. Zoals altijd heb ik die dag vrij, omdat het nu op een vrijdag valt kost het me slechts 4 vrije uren. Morgen weet ik nog niet wat ik ga doen, maar nu dansen de herinneringen in mijn hart en in mijn hoofd:
Gemist
De zee lacht
elke golf rimpelt
in t verleden
tot vóór de tijd
dat ik jouw bloed werd.
Met elke voetstap
jouw sporen volgend
ontrafel ik je leven
proef ik je bestaan.
Mijn tranen verworden
tot inkt van
een nieuw verhaal
als het boek ontstaat.
Juist vandaag
als de herinnering
het sterkst in
mijn hart danst.
