Duitsland heeft ons altijd al getrokken. Als kinderen togen we daar met onze ouders al naar toe.

Donderdagochtend 18 augustus rijdt mijn neef Jaimy van der Velden al voor half acht voor de deur. We zetten zijn auto in de parkeergarage en stappen in mijn Nissan Cube. Even later pikken we mijn broer Henk op en gaan op pad. Het plan is om de snelweg richting Eupen te volgen om van daar uit binnendoor op Altenahr aan te koersen.

In de buurt van Neugchâteau in België stuiten we ineens op een tank. Er blijkt ook een fortificatie te huizen maar deze is gesloten. Na wat kiekjes vervolgen we onze weg en belanden in het oude stadje Altenahr aan het kleine riviertje de Ahr. We besluiten in het Posthotel iets te eten. De snietzels smaken precies zoals ze altijd in Duitsland doen: heerlijk.

Het dal van de Ahr volgt elke beweging van het levendige riviertje. Het dal is ook diep uitgesleten in de leisteen zodat de wanden beschermend boven je uit torenen. De bergwanden lijken zo een stuk hoger dan ze in werkelijkheid zijn. Als we nog even door Ahrweiler gereden hebben besluiten we op Remagen aan te koersen. Deze stad aan de Rijn kent een heftig verleden dat verder gaat dan de 2e WO. Dat ondervinden we als we de Apollinarisberg afdalen. Om een hoek staat daar ineens een prachtige gotische kerk met een fraai uitzicht over de Rijn. We besluiten dan ook om hier een stop te maken.

Als ik de prachtige beschilderingen bewonder kom ik in gesprek met een non. De gemeenschap die hier gehuisvest is komt oorspronkelijk uit de omgeving van Maastricht en bestaat uit Nederlandse en Duitse zusters, broeders en priesters. Ze heeft een mooi verhaal over de kerk te vertellen. Oorspronkelijk stond op deze plaats een romaanse kerk, daterend uit de 5e eeuw. Deze is later verfraaid en in 1110 waren het de Benedictijnen die hier een zogenaamde Proosdij inrichtten. In 1360 werden de overblijfselen en de relieken van de Syrische heilige Apollinaris, een bisschop, over de Rijn richting Keulen vervoerd om daar in de kerk bijgezet te worden. Echter het schip strandde aan de oevers van Remagen. De bevolking zag dit als een teken dat de heiligheid hier begraven wenste te worden. Er werd in de kerk een crypte gemaakt waar het lichaam van Apollinaris ten ruste werd gelegd. Sindsdien draagt de berg waarop de kerk staat ook deze naam.

De oorlogen van Napoleon trokken een spoor van vernietiging, zo ook hier en dus werd de kerk dusdanig beschadigd waardoor slechts sloop restte. Op de grondvesten van de romaanse kerk, met behoud van de crypte, werd een nieuwe gotische kerk gebouwd: de huidige Apollinariskerk. Als je hier in de buurt bent is het beslist de moeite waard om een kijkje te nemen want de wand- en plafondschilderingen zijn werkelijk schitterend.

De dag was ondertussen weer een eind gevorderd dus zetten we koers naar het Bergse. Het was wederom een aangename dag in deze vakantie.