Frans Dijkshoorn is de enthousiaste promotor van Atelier 13 in het Antoniusstraatje te Bergen op Zoom. Hier wordt Aandacht voor kunst met een grote A geschreven.
En regelmatig weet hij me te vinden als er weer iets bijzonders aan zit te komen. Zo ook nu toen ik een mailtje van hem kreeg met de mededeling:” Goedemorgen Sonn, Ik wil je er even op attenderen dat er vanaf 1 juli tot 31 augustus een zomerexpo in Atelier 13 plaatst vindt met de cursisten van Atelier 13, in totaal een kleine 45 man in de doelgroep van beginners tot gevorderden”.
Een afspraak was zo gemaakt, en als ik aanschuif in Atelier 13 staan docent en enkele leerlingen al te wachten. Marijn, Maria en Folly zijn enkelen van de leerlingen die wekelijks les krijgen van Mart Franken. Zij zullen ook deelnemen aan de tentoonstelling. “Het is heel leuk dat iedereen de kans krijgt om zijn of haar werk te laten zien. Ik vind het echt een uitdaging”. Aan het woord is Maria, al vier jaar op les bij Mart. Zij schildert met acrylverf en tekent. Folly kan het slechts beamen:”Ik vind het leuk om te zien waar ik nu sta, ook in vergelijking met de andere cursisten”. Folly heeft nog maar 8 maanden les, maar zijn voorliefde voor kleuren komt heel duidelijk over. Wie wel eens in De Schorre komt die is wel bekend met het werk van Marijn. Hij heeft reeds ruim 4 en een half jaar les van Mart en vindt het heerlijk om eens lekker weg te zijn. “Thuis komt het er gewoon niet van. En hier op les kan ik ontspannen mijn eigen ding doen”. Trouwens, over dat eigen ding doen. In alle verhalen komt juist dat als rode draad terug. Mart geeft ieder de ruimte om zichzelf te ontplooien. Of zoals Marijn het zegt:”Je begint echt bij het begin, met een kleurenwaaier. Maar daarna krijg je de vrijheid om je eigen richting te bepalen. Mart stimuleert dat zelfs”. “Het mooie is dat ieders manier van kijken uniek is. En dat bepaalt natuurlijk ook het werk dat je creëert”, aldus Mart. Dan volgen er nog veel anekdotes. Zo lijkt de donderdagavond wel een Dino avond, omdat het gehalte van mensen met een Indonesische achtergrond behoorlijk hoog is. Maria oppert om wellicht daar nog eens een tentoonstelling omheen te organiseren. Waarbij die mensen op hun manier een blik op die achtergrond geven. Marijn verstaat dat weer verkeerd, en denkt aan allerlei Indonesische hapjes die de aanstaande tentoonstelling moeten ‘verheerlijken’. Het typeert de ontspannen en leuke sfeer die Mart weet te handhaven onder zijn ‘mannen en vrouwen’. Het wordt nog een hele toer om Atelier 13 helemaal leeg te krijgen om al die schilderijen een mooi plekje te geven. Maar dat is Frans wel toevertrouwd.
