De motorrijder die dit zei, keek er tevreden bij, ze konden weer op pad.

Het was een tip van Alex Pijnen dat er iets bijzonders zou zijn bij het Abdijbos te Ossendrecht; oude motoren. Dus stapte ik op mijn Scout nadat ik mijn fotocamera in mijn zadeltas had gedaan

Eenmaal aangekomen, maakte mijn hart toch wel een sprongetje. Er stonden een vijftiental oude motoren. Er was een Indian bij, de rest waren allemaal Harley-Davidsons. Wat een pracht machines. Ik parkeerde mijn eigen motor, pakte de camera en begon te schieten.

Even later sprak ik met een van de motorrijders. ‘We zijn hier om iets te eten en te drinken. Het is onze eerste tocht weer, want met die corona tijden schiet het niet op. Maar gelukkig, we mogen weer.’

Het waren leden van de club “The Silent Gray Fellows”.  Deze club is opgericht met een aantal doelstellingen:

• Het rijden en in stand houden van Amerikaanse motoren met een bouwjaar tot en met 1965.

• Organiseren en rijden van ritten en evenementen met bovengenoemde motoren.

• Het leggen en onderhouden van contacten met gelijkgestemden.

• Het onderling overdragen van kennis qua motortechnieken, onderhoud, reparaties en restauraties.

• Regio van de leden. Men moet globaal wonen binnen het gebied aangegeven op de kaart.

‘We hebben ondertussen zo’n zeventig leden en ondernemen wel een paar keer per jaar een tochtje. Gelukkig dat het nu weer kan, want het is een poosje stilletjes geweest.’ 

Ondertussen bewonder ik de motoren en krijg links en rechts wat uitleg. Als ik wijs op de doeken en kartonnetjes onder diverse motoren krijg ik een grijns te zien: ‘Sja weet je, het zijn oude beestjes hé. Als wij zo oud zouden zijn, dan begonnen we ook wel hier en daar te lekken. Maar we zijn er op voorbereid, zo laten we overal de boel netjes achter. Da’s wel zo netjes, toch?’ 

Ik krijg te horen dat de oudste motor hier van 1929 is. In de club variëren de motoren van die tijd tot iets van 1965. Ik vraag me af waarom hij niet bij de rest zit. ’Weet je, we laten tegenwoordig altijd wel iemand bij de motoren achter. Je kunt de boel tegenwoordig niet meer onbeheerd achterlaten. Zo hebben ze al eens een tankdop gestolen. Of ze draaien de carburateur helemaal open. Of van die dames met hoge hakken gaan ongevraagd op je motor zitten en voor je het weet zitten er allerlei krassen op. Er zijn mensen die gewoonweg geen respect meer hebben voor andermans spullen.’

Zo staan we nog even te kletsen. De rit is georganiseerd door iemand uit Bergen op Zoom en zal zo’n zeventig kilometer lang zijn. ‘Maar bedenk ook, er kwam vandaag iemand helemaal uit Eindhoven en dan heb je er al honderd kilometer opzitten. En dan moet die ook nog naar huis.’

Het is voor de Silent Gray Fellows dit keer vooral een kans om weer eens goed bij te kletsen en te genieten van elkaars gezelschap. Ik begrijp wel dat de saamhorigheid groot is. ‘Kijk, die is net gerestaureerd. We helpen elkaar allemaal. Iedereen is wel ergens goed in. Zelf ben ik elektricien, dus als er iets met de kabelboom is, dan kan ik daar weer mee helpen.’

Ik schiet nog een paar foto’s en besluit dan zelf ook nog een ritje te doen. We groeten elkaar en terwijl ik wegrij, denk ik: ‘Dat was een goede tip Alex Pijnen 😉 .’

Even meegenieten van al die fraaie vehikels..: