Donderdag 22 juli, het laatste afscheid van Bergenaar Richard Stols.

Veel te jong van ons heen gegaan.
Gekend en geliefd persoon, zeker binnen de motor en Amerikaanse vehikels scène. Café Die Twee was dan ook vaak de organisatie van evenementen waar ook Richard de hand in had.

Is het dan vreemd dat vele motorrijders zich verzamelen bij Die Twee om Richard op zijn laatste rit te begeleiden? Velen gaven gehoor aan de oproep, zo ook ik.

De tocht naar het crematorium ging traag. Immers een stoet met zo'n 100 motoren heeft zijn tijd nodig. De trip was waardig. Ernstige gezichten vanwege het verlies, maar ook vrolijke gezichten die alle mooie herinneringen nog eens voorbij zien komen.

Eenmaal bij het crematorium aangekomen stellen we ons als motorrijders aan weerskanten van de weg op. Zo vormen we een erehaag. Als Richard voorbij komt gaat iedereen nog even flink aan het gas. Een bruut luidruchtig laatste groet, erg indrukwekkend.  Een afscheid zoals motorbroeders betaamt. 

Bikers wenen niet, zij

rijden in de regen wars

van tranen, emoties weg

gewassen door de wind

en dan verder.

Samen rijden we naar de hemel,

de eeuwige vrijheid tegemoet.

Jij rijdt door de poort, wij trekken

verder, gewoonweg omdat het moet

tot het kampvuur ons ooit verzamelt.

Rust in vrede broeder,

altijd in ons hart.