Het is donderdag 14 januari als ik me laat in de middag naar Maarten Stalpers beweeg.
‘Sonn, ik ben met wat nieuws bezig, ga ook een CD uitbrengen. Is het wat voor je?’
Natuurlijk is het wat voor me. Ik hou van muziek, hou van Bergenaren en ik wil maar al te graag brengen wat er in de BrabantseWalomgeving leeft en gebeurt.
Eenmaal in de studio van Maarten hoor ik zijn verhaal aan. Hoe hij het zingen wederom omarmd heeft. Hoe hij de Franse chansons ontdekt heeft, en meer. ‘Maar weet je Sonn, als ik dan iets doe, dan moet het wel goed zijn.’ Dus vertelt Maarten hoe hij les genomen heeft, zangles en les in de Franse taal, want de uitspraak moet natuurlijk wel goed zijn. Het toont de man die al zijn passie en vuur in de strijd werpt als hij iets onderneemt. Die drive geeft hij ook zijn leerlingen mee. Als Maarten beoordeelt moet het wel echt zijn. Een gegeven zeven is geen tien verdiend, die zeven is eerlijk. ‘Een leerling legt heel zijn vertrouwen in jouw handen als docent. Dat mag je dus nooit beschamen, je moet altijd eerlijk blijven.’
Het tekent Maarten, het is de mens ten voeten uit zoals hij in het leven staat.
Maarten reikt me een CD aan met een achttal nummers, Franse nummers wel te verstaan. De CD draagt de welluidende naam: L’amour de la Chanson. Ofwel “de liefde voor het lied”. Met nummers als “For me formidable”, “Hélène” en “La mer” wordt je gelijk diep in die warme Franse sferen getrokken. Maarten Stalpers klinkt als een Fransgeborene. Zijn stem hangt zo heerlijk, haast lui, tegen de muziek. Soms een fractie voor de tel, soms net er iets na, zoals alleen een echte Franse chansonnier kan. Je hoort hier geen zanger, nee je luistert hier ademloos naar een liedjesdichter die jou meeneemt in zijn verhalen. Ik hoor Maarten iets roepen als: ‘Franse nummers zijn als poëzie.’ Nummer na nummer klinken uit de boxen en ik krijg het gevoel dat er hier nog veel meer inzit dan “slechts” het uitbrengen van een CD. Dan hoor ik het nummer “Je t’aime” voorbijkomen van mijn favoriete zangeres Lara Fabian. Om tranen in je ogen te krijgen.
De CD van Maarten voelt als een warm bad en ik kan niet anders dan een dikke duim opsteken.
Ik ben blijkbaar niet de enige die vindt dat er veel meer in zit. Stemmen fluisteren al dat Maarten met dit nieuwe muzikale pad het theater in moet. Grote theaterzalen worden al aangeboden. Maar Maarten waakt ervoor te grote stappen te zetten, kleinere theaterzalen zou een goed begin voor een eerste jaar zijn. De eerste acties zijn daartoe al gezet. Het tekent de “voetjes-op-de-grond-man” die hij is. Ik hoor hem aan als hij vertelt dat zijn vader een echte componist is, terwijl hij “slechts” muzikant is. Hoe zeer doet hij zich hier tekort, de man die al vele arrangementen geschreven heeft, die zijn passie en liefde voor muziek op mensen wil overdragen middels eigen geschreven leermethoden en leerboeken. Nee, Maarten Stalpers is als een rups die zich telkens weer tot een nieuwe vlinder weet te ontpoppen. Dit Franse chanson avontuur is daar een nieuw bewijs van.
Ook moet de bijdrage van Peter Baartmans genoemd worden. De instrumentale invulling met zijn arrangementen, piano en toetsen tillen de CD op een hoger niveau. Natuurlijk klinkt Maarten Stalpers zelf op fluit, klarinet en saxofoon weer ouderwets indrukwekkend. Zo ook de extra stemmetjes van Maarten geven net die accenten waar het nummer het nodig heeft. Kortom, een topproduct van zeldzame schoonheid en klasse.
De CD is te verkrijgen bij:
1.Quist boekhandel
2. Bij Ruud instrumentenreparateur
3. Koolen photography
4. Maarten Stalpers Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
