Toen Bravis aankondigde dat het nieuwe ziekenhuis, als vervanging van het oude Franciscus te Roosendaal en het oude Lievensberg te Bergen op Zoom, in Roosendaal zou worden gebouwd, was heel de regio in rep en roer.

Men vond dat de regio’s Bergen op Zoom en Tholen te kort werden gedaan, vooral daar waar het om spoedeisende zorg gaat. De aanrij tijden zouden te hoog oplopen. Het bestuur van het Bravis ziekenhuis schermde met rapporten van het RIVM waarin gesteld werd dat men nog binnen de limiet van drie kwartier het nieuwe ziekenhuis op de Bulkenaar kon bereiken. Daar werden al eerder twijfels bij getrokken. 

Louis van der Kallen houdt de zaak nauwlettend in het oog. Zo kreeg hij een artikel van het NRC onder het oog, waar met name Bergen op Zoom in vernoemd wordt. Hij nam dan ook prompt actie en stuurde het betreffende krantenstuk integraal door naar de Burgemeester en het College van Bergen op Zoom. 

In het artikel spreekt de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving (RVS) haar zorg uit dat met namen de spoedeisende hulpposten in rap tempo gesloten worden. Zo waren er in 2003 nog 107 hulpposten, waar er nu nog maar 80 open zijn. Het RVS luidt dan ook de noodklok en stelt dat spoedeisende hulp niet meer gegarandeerd kan worden binnen de gestelde grenzen van drie kwartier; de aanrij tijden lopen te hoog op!  

Een reden om een dergelijke hulppost te sluiten, heeft veelal te maken met de financiële kant van de zorg. De ziekenhuizen worden niet gehinderd in hun eigen keuzen. Het hele vergoedingensysteem, conform de marktwerking zoals de regering zo graag ziet, is gebaseerd op verrichtingen. Daartoe behoort niet het in de lucht houden van een hulppost. Dit kan dus meewegen in de beslissingen van ziekenhuizen. 

Er zijn echter klanken binnen de politiek, en een organisatie als het RVS, die wijzen op de huidige Corona crisis. “De zorg moet anders”, is een kreet van Hugo de Jong, minister van Volksgezondheid. En inderdaad moeten we stellen dat met de hele zorgindustrie middels economische marktwerking weliswaar leidt tot bezuinigingen waar mogelijk, maar ook tot een verharding in het beslissingsproces omdat met name de zorgverzekeraars meer naar de financiële kant kijken dan de menselijke kant.

En het is juist die emotionele menselijke kant die in oproer kwam toen Bravis die beslissing dropte. Of zoals de Gemeente Tholen stelt:’Er is met ons niet eens overlegd!’ 

Van der Kalle doet een beroep aan het college van Bergen op Zoom, om gewapend met het NRC artikel, zich nog een keer te beraden op de hele situatie.