De berichten die we van Supersum ontvangen dusver zijn echt geweldig.
Ook Henk Boot wil namens de organisatie nog wel wat kwijt.
Per voorstelling kunnen er 1300 bezoekers op drie overdekte tribunes Supersum bijwonen. De projecties op de 9 meter hoge en 29 meter brede decorwand zijn indrukwekkend. Ook de hoeveelheid spelers en figuranten (130 per voorstelling) spreekt tot de verbeelding zodra ze allemaal op het podium verschijnen. Hetzij in paniek bij een luchtalarm, in een bevrijdende feeststemming bij het inhalen van de Canadezen of in hun eerbetoon aan in WO2 omgekomen plaatsgenoten. Op hoog volume ondersteunde archiefbeelden uit Nazi-Duitsland en de aanwezige Wehrmacht op de bühne staan in schril contrast tot de uitbundige blijheid op bevrijdingsdag en de lossere militaire discipline bij de Canadese troepen. Het geschreeuw van de vijandige leiders toen wordt aangrijpend gecompenseerd door de gevoelige manier waarop het Canadese volkslied in samenzang wordt vertolkt. Opmerkelijk is ook hoe binnen de Duitse bezetters van Bergen op Zoom hardliners in de leiding tegenover mildere officieren met meer mededogen voor inwoners van de stad worden gezet. Er zijn meer grijstinten in Supersum terug te vinden dan in zwart-wit stereotypen over de oorlog. De bezetters zijn lang niet allemaal onmensen, de foute burgemeester blijkt toch zeer begaan te zijn met het lot van de bevolking dan aanvankelijk door de bewoners zelf werd aangenomen. En de barmeid die op een Duitser valt, blijkt wel degelijk ook vaderlandslievend te kunnen zijn. Het revuekoor weerspiegelt de gemengde gevoelens binnen de Bergse gemeenschap jegens zowel het verzet als de zogenoemde heulers met de vijand die toen binnen de stad leefden. En de jonge held van het verhaal Martientje speelt in zijn enthousiasme over de aanstaande bevrijding met zijn eigen leven en dat van zijn omgeving. Supersum imponeerde op de generale, ook zonder de inmiddels bekende remake van de Canadese Shermantank, die gisteravond nog niet ten tonele verscheen. Die blikvanger maakt naar verwachting donderdag 17 oktober op de première op De Waterschans wel zijn opwachting. Tip voor de bezoekers: zorg dat je er kop tot teen warmpjes bij zit. Dat maakt dit grootse en meeslepende openluchtspektakel helemaal het genieten waard. Van het bittere begin tot en met het uitbundige einde.
Dick Vermaas had nog wat foto's om ons beeld te versterken:
