Het is eind van dit jaar al weer 24 jaar gelden dat Pol, of wel Leopold Germain, het café op de Grote Markt te Bergen op Zoom overnam van zijn schoonvader Camiel van Amerongen. Veel is er ondertussen veranderd, of toch niet?

De naam Don Camillo prijkt nog steeds op de voorgevel, en als je achter de bar kijkt zie je een verzameling die is gestart door Camiel. Het betreft kurkdoppen in alle soorten en maten. “Er zijn er bij die ruim 40 jaar oud zijn. Ik heb er een kleine tweehonderd nu, en ik moet ze eigenlijk regelmatig wisselen, maar dat schiet er nogal eens bij in. Mijn schoonvader is met de verzameling begonnen en ik ging er mee verder. Er zijn nog steeds klanten die af en toe zo’n ding mee brengen. Zo heb ik er een uit Swazi land van gerecycled glas”. Ik kijk achter de bar waar verschillende koppen mij aanstaren, groot en klein en allemaal verschillend. Pol’s Schoonvader, Camiel van Amerongen is zo’n 45 jaar geleden begonnen met het café. Het was in de tijd dat het verhaal van Don Camillo, de dorpspastoor, heel bekend was. Toen iemand Camiel riep met de woorden ‘Hé Don’ wist hij hoe de naam van zijn café zou worden. Destijds werd de inrichting grotendeels bepaald door allerlei fraaie afbeeldingen van de pastoor, die Camiel via het filmmuseum te pakken had gekregen. Toen Pol de zaak overnam van zijn schoonvader had hij wel eigen ideeën. Maar hij besloot zich aan de formule van zijn voorganger te houden en de veranderingen maar langzaam in te voeren. In de loop van de jaren echter kwam een steeds jonger publiek over de vloer. En velen van hen keken eens naar de foto’s en vroegen zich af  ‘wie die pastoor wel niet was’. Zo werd langzamerhand het interieur aangepast aan het vernieuwde publiek. Ondertussen, zo’n negen jaar geleden, liep Pol tegen Marlies van Lier aan. Zij deelde Pol’s passie voor muziek, en met name de jazz richting had hun voorkeur. Marlies had nogal wat ingangen in de scène, en ook de connecties van haar vriend Jean-Paul Heck kwamen niet onaardig van pas. Zo werd een echt Jazz programma opgezet. Met regelmaat werd het kleine café tot de nok toe gevuld door hele scharen jazz fans die naar hun favorieten kwamen kijken. Marlies was van de programmering en Pol deed de rest. Heel wat grote jazz muzikanten hebben inmiddels Bergen op Zoom aangedaan, en wisten Pol’s Place for Jazz te vinden. De naam Don Camillo werd steeds meer synoniem voor de passie van Pol; de Jazz muziek. Niet voor niets dat veel mensen het café inmiddels niet anders kennen dan Pol’s Place. Maar net als in de tijd van zijn schoonvader staat het café vooral synoniem voor gezelligheid; een rustplaats om op je gemak een biertje te pakken en een praatje te maken.

Met de opzet van het Jazz programma is er verder invulling gegeven aan Pol’s passie voor muziek. Zelf is hij nog altijd actief muzikant en mag hij graag op zijn geliefde instrument de trombone spelen. “Soms wilde ik dat ik meer tijd zou kunnen vrijmaken voor muziek. En die tijd wil ik ook daadwerkelijk gaan vrijmaken om lekker actief met muziek bezig te kunnen zijn”. Pol heeft zo’n 30 jaren bij de BOV gespeeld, en ook nog eens ongeveer 20 jaar bij Bill Bounders. De muziekstijlen liepen uiteen van klassiek, onder andere opera, tot aan jazz. Vreemd genoeg heeft hij in zijn eigen café haast nooit gespeeld. Op die enkele keer na dat hij mee deed met de Ohno! Jazz Band. “Joh, met die professionals die hier spelen kan ik echt niet mee. Dan moet je toch wel een stuk beter zijn”. Ondanks dat hij dan zelf niet actief met muziek bezig is in zijn zaak, blijft de muziek ook daar duidelijk als rode draad door zijn leven lopen. “Met de programmering van Marlies kan ik wel erg genieten en trots zijn op wie we binnen halen”. De ogen twinkelen als hij vertelt over het soort ‘gastenboek’ waar elke muzikant die speelt een stukje in kan schrijven. “Het is hartstikke leuk om naderhand die stukjes nog eens terug te lezen. Ze hebben het hier allemaal naar de zin gehad. Behoorlijk wat muzikanten laten ons dan ook weten graag nog een keertje terug te willen komen”. Een andere motivatie om zijn kroeg iedere keer weer open te doen haalt hij uit het contact met mensen.  “Het is leuk om met allerlei verschillende mensen om te gaan. Zoals toen de Fokker100 net uitkwam. Mensen van uit heel de wereld kreeg ik toen over de vloer. Met sommigen zoals uit Mexico heb ik nog steeds contact”.