Bourgondisch, zo wordt onze stad genoemd.

Een warme welkome stad voor ingezetenen en buitenstaanders, een kleiner broertje of zusje van steden als Antwerpen of Den Bosch.

Toen ik meedeed aan de schrijfwedstrijd 'Stadshart' had ik in mijn gedachten de stenen strophen die je her en der in onze stad aantreft en dan met name geïnspireerd door het laatste gedicht van Bert Bevers. Ik weet wel dat er behoorlijk wat gemopperd en gezeurd wordt over ons stadje aan 't Scheld, maar is dat een Bergse eigenschap misschien? Feit is dat we ons gelukkig mogen prijzen met een stad die niet overspoeld is door de jacht van het leven. Een plaats waar we juist kunnen onthaasten in de Bourgondische inborst en een historische entourage in geschiedenis en gebouwen waar veel andere steden jaloers op zijn. Ondertussen heb ik duizenden foto's geschoten van mensen, plaatsen, evenementen en nog veel meer in het Bergse; ons Bergen op Zoom. Stiekem word ik dan best wel een beetje trots en krijg er een warm gevoel van:

Stadsliefde

'n echo ademt en

streelt de muren

van een stad die

elke herinnering

levend houdt.

Gewrochten in elke ziel

hier geboren of gevallen

voor haar verleiding

klinkt de liefde

voor dit stukje aarde.

Straten leiden tot

voetstappen in het verleden

koude en regen wassen

nimmer de warmte uit

het hart dat klopt

voor deze stad.

Hier onder zo maar een greep uit de vele duizenden foto's die ik inmiddels van onze stad heb: