Vanuit de Steenbergse haven heeft Jürgen Doreleijers zijn avontuur aangevangen.

Als ik me zaterdagochtend in de Steenbergse haven meld ligt de 37 voet lange ‘Ododo’ al aangemeerd. Het was Jean-Marc Somers die me de tip gaf:”Aanstaande zondag vertrekt een zeilboot vanuit onze haven om een rondreis over de Noord Atlantische oceaan te maken.” Jean-Marc kan het weten, hij woont immers in diezelfde haven. Ook verneem ik van hem dat hij later in het jaar wellicht deel gaat uitmaken van de bemanning. “Het plan is dat ik een week of drie mee vaar wanneer ze zich in de Caraïben bevinden.” Verder is hij druk bezig om de feestelijkheden voor te bereiden, immers het afscheid moet gevierd worden.

Wat later arriveert ook Jürgen zelf.  In zijn kielzog zie ik ook één van de bemanningsleden. Het is Gabor Kamlah uit Hongarije. Hij zal de eerste weken meevaren als ze het eerste deel van de reis afleggen, de 800 mijl lange trip naar Portugal.

“Het gaat mij om de uitdaging, ik heb dit nog nooit eerder gedaan. En nu ik net een klus bij een werkgever heb afgerond is het nu de tijd. Ik neem er een jaar voor om het noordelijke deel van de Atlantische Oceaan rond te zeilen. Dit zeiljacht heb ik speciaal voor dit doel gekocht en heb er inmiddels de nodige aanpassingen op aangebracht. Na deze trip wordt de boot weer verkocht.” Ik verneem van Jürgen dat hij al een jaar met de voorbereidingen bezig is. Zijn vrouw is niet blij met dit plan en het idee om haar man een jaar lang te missen. “Maar ze gedoogt mijn idee.” Lacht Jürgen.

De schipper heeft advertenties op diverse maritieme sites geplaatst waarin hij stelt op zoek te zijn naar een bemanning voor dit avontuur:”Je moet toch echt wel met minstens drie man aan boord zijn. Normaal gesproken kun je wel in je eentje varen, maar als de weersomstandigheden veranderen heb je die extra handjes echt wel nodig.”

Gabor, ook wel Gabriëlle genoemd, is één van die bemanningsleden. “Ik heb de mijlen nodig om tot het volgende niveau te komen in mijn opleiding als schipper. Ik volg de opleiding bij een Britse instantie en deze trip biedt me de kans om ervaring op te doen in kustwateren.”

Ik hoor van Jürgen dat er inmiddels ook een Italiaans bemanningslid is gerekruteerd. Zo komt de wisselende bemanning van over heel de wereld. De 45 jarige Jürgen en de 40 jarige Gabor zien beiden naar de trip uit. “Ik ben ook van plan om te gaan duiken wanneer we op de mooie plaatsen komen. St. Lucia is één van die mooie plaatsen. Ik ben best een ervaren duiker en heb dan ook heel mijn uitrusting aan boord.”

Zo hoor ik nog veel meer exotische plaatsen voorbij komen zoals Saba, Suriname, de ABC eilanden of Sint Maarten, maar ook de Azoren. “We moeten wel oppassen want eigenlijk vertrekken we vrij laat en het orkaan seizoen is al begonnen. De reis naar Portugal leidt ons ook langs de kust, in het geval van slecht weer kunnen we een haven binnenlopen. Dat is wel zo veilig.” Zo steekt Jürgen ook een waarschuwende vinger op voor de Golf van Biskaje. “Daar zijn al meer ongelukken gebeurd en zeelieden hebben daar al de nodige gevaarlijke stormen meegemaakt.”

Ik hoor Jürgen nu een aantal keren over stormen en orkanen praten. Is hij wel zeker van zijn trip? “Je moet een gezonde angst hebben voor de natuur, voor de weer elementen. Dat houdt je scherp. Je mag niets voor lief aannemen, het weer kan ontzettend veranderlijk zijn en als je dan in het orkaan seizoen zo’n tocht plant is het goed om voorbereid te zijn.”

Ik vraag de schipper nogmaals waarom hij deze tocht onderneemt? “De uitdaging, het duiken onderweg, veel zien, maar toch ook de safe return. Het geeft een gevoel van overwinning op de natuur, maar juist ook in samenwerking met de natuur. Natuurlijk ben ik ook een beetje bang, maar dat is normaal. Het is het onbekende want ik heb dit nog nooit gedaan. We zullen zien.” Als Gabor en Jürgen aan het ontbijt zitten merk ik dat beide mannen er heel veel zin in hebben. De sfeer is goed en het avontuur wacht hen.

Op mijn vraag wat hierna de volgende uitdaging is antwoordt Jürgen met een grote grijns op zijn gezicht:”Mijn vrouw wil nog een keer op de Solex dwars door Europa.”

Na de nodige handjes schudden en de beste wensen voor de tocht neem ik afscheid van het gezelschap. Terwijl ik de haven uitloop kijk ik nog één keer om en zie dat zeiljachtje dobberen. “Behouden vaart Ododo.” Hoor ik mezelf mompelen.