4 x 11 jaar bestaat BouwClub De Krabbeklutsers. Het weekend stond bol van de jubileumactiviteiten maar deze zaterdag de 31e januari was het plaats voor een traditie: De Dubbelstrietpereet, en wel de 20e keer al.
Als vanouds was de Stadsschuur, of wel het bouwkot van de Krabbeklutsers, de locatie waar zes bandjes zich zouden meten om te zien wie de beste was.
De jury bestaat al sinds jaar en dag uit gerenommeerde namen. Mensen die al lang hun sporen hebben verdiend in diverse hoedanigheden waarvan niet de minste in dienst van Stichting Vastenavend. Zij zouden de bandjes beoordelen op muzikaliteit, het op ‘dweilniveau’ krijgen van het publiek. Er ;lag nog een extra criterium; wie speelt het nieuwe vastenavendliedje het best?
Als muzikanten met de Vastenavend bij elkaar komen dan gebeurt er iets magisch. De liefde voor het feest is groot en de muzikant in elk persoon wordt nog groter. De trompettist bespeelt zijn ‘tutter’ met nog meer vuur en de man van de grote trom slaat met nog meer passie. En wie wil er nu niet die eerste prijs halen?
Dubbelstrietpereet is een traditie in Bergen op Zoom die al weer de 20 editie kende deze avond. Veel krabben komen hier dan ook op af, of zoals mijn buurman naast me zei:”Ik kom hier al jaren naar toe en zou het voor geen goud willen missen. Ik kom hier bijtijds voor een goed plekje en maak me op voor een stikgezellig avondje genieten.” En zo denken er meer mensen over.
Dweilband ‘Wellek’ wist dat de Krabbeklutsers een feestje te vieren hadden en dus hadden ze een cadeautje dat ze uitdeelden aan alle aanwezigen. Het werd geserveerd met een tennisracket en het waren kroppen andijvie. Al snel vloog de inhoud van twee kisten door het gehele bouwkot. Het publiek, inclusief de jury gooiden de kroppen terug naar het podium. Zo ging het op en neer tot de kroppen geheel tot kleine blaadjes vergaan waren.
Vastenavend betekent dat iedereen zich in de meest uiteenlopende uitdossingen hijst. Dat was deze avond niet anders, al zie je altijd de rode zakdoek en het gordijn terugkeren. Toch blijft het leuk om te kijken welke extra attributen er deze keer weer uit de rommelzolder afkomstig zijn. Vrolijke gezichten, overal waar je keek. Het maakt deze avond elk jaar weer tot een succes.
Na al dat getutter, gestamp op de trom, het uit luide borst meezingen, het maakt dorstig dus een tripke naar de toog is op zijn plaats. Even voor alle bandleden nog een versnapering vooraleer er besloten wordt wat de volgende halte is, of wat ze nu weer zullen uithalen. Niet voor niets dat elke Vastenavend voor de dweilbandjes altijd een ware marathon betekent!
De Kwast is al een oudgediende in de Vastenavend wereld. Ze draaien al weer voor de 35e Vastenavend mee. Ze waren niet ver van hun rippetiessiekot Krijnen dus eigenlijk speelden ze een beetje een thuiswedstrijd. Als vanzelf weet deze dweilband het publiek vanaf de eerste toontjes te trekken. En laat dat nou één van de criteria van deze strietpereet zijn.
Het publiek genoot zichtbaar en met het verstrijken van de nummertjes werd het bouwkot drukker en drukker. Er werd luidkeels meegezongen en iedereen had het naar zijn en haar zin. Het bouwkot was al snel te klein en wachtende bandjes stonden dan ook tot buiten. Gelukkig werkte het weer redelijk mee alhoewel het buiten behoorlijk fris was. Maar een extra pilske of schrobbelèèr wist dat ook wel te verhelpen.
De jury had het er maar druk mee. Er werd druk overlegd en de formulieren werden driftig ingevuld. Maar ze zouden geen Heeren van de Vastenavend zijn als er niet volop meegenoten werd van wat zich voor hun ogen ontvouwde. Ze zaten op een verhoging op lekkere comfortabele stoelen aan een tafel alsof in een ouderwetse keuken zaten. Pilske erbij en de avond vloog voorbij.
