Solo album voor Sebas Honing - Onlangs bracht een jonge muzikant zijn eerste solo album uit met de uitdagende titel ‘Songs of Seas and Oceans’. Sebas Honing zag het levenslicht op 17 juli 1990 maar om direct maar een conclusie te trekken; zijn album klinkt verdomd volwassen.

Natuurlijk zijn we er als de kippen bij om de artiest nader aan de tand te voelen. Zo vraag ik aan Sebas waarom het thema de zee, en hoe ik dit terug kan vinden in het album. “Ik wilde een thema dat ik in zoveel mogelijk vormen terug kon laten horen, zowel in de teksten als in de muziek. Teksten is makkelijk natuurlijk, want je kunt elk onderwerp aansnijden dat je maar wilt. Maar om muziek als water te laten klinken is andere koek. Daar heb ik in dit geval een paar trucs voor gebruikt, zoals samples van water, zeeën en oceanen, het gebruik van het phaser effect dat waterig klinkt, synthesizers die klinken als sonars en de toonsoorten C majeur en C mineur omdat die in mijn oren heel 'blauw' klinken.” Deze uitleg laat al precies zien waar Sebas voor staat. Hij is een perfectionist die het liefst alles in eigen hand heeft. Bij zijn solo album heeft hij daar gretig gebruik van gemaakt. Alle instrumenten heeft hij zelf bespeeld, heeft alle arrangementen geschreven en zich bezig gehouden met de opnamen en het uitmixen. Slechts een enkele keer hoor je Petra, zijn vrouw, terug op zang. “Door alles zelf te doen vermijd je heel veel discussies en invloeden van buitenaf waardoor je zo diep mogelijk in je eigen wereldje kan kruipen om zo het meest uit je muziek te halen en het snelst door kan werken en het dus altijd interessant blijft.” Het resultaat mag er zijn. Belachelijk eigenlijk dat ik Genesis hoor met het album ‘Selling England by the Pound’, of Alan Parsons Project en Steve Hackett terug hoor in de muziek. Zo’n jong ventje kan dit niet eens mee gekregen hebben op zijn leeftijd. En toch trek ik ongewild die vergelijking. Het gitaarspel is subliem en de melodielijnen zijn fabuleus. Ik kan niet wachten tot deel II van dit album uitkomt. Neem een kijkje op de FB pagina van Sebas voor meer info. Zoals waar je dit album kunt bemachtigen. Inmiddels zijn de eerste reviews bijzonder goed te noemen en is er zelfs interesse vanuit Engeland. Deze knaap gaat het nog ver schoppen, let op zijn naam! 

Oude Geest 

Ik kan er niet over uit dat zo’n jonge knaap zulke muziek maakt. Ik noem hem ‘een oude geest’. Zijn antwoord is: “Mijn moeder zegt altijd dat ik oud geboren ben. Volgens mij is er zelfs een keer uit onderzoek gebleken dat mijn hoofd 4 jaar vooruit liep op mijn lichamelijke ontwikkeling. Of dat nog steeds zo is weet ik niet, want ‘t loopt redelijk synchroon naar mijn idee! Haha!”

Songs of Seas and Oceans

Laten we eens ingaan op het album zelf. De hoes toont natuurlijk een plaatje van een behoorlijk wilde zee waar de zon net schuchter boven de horizon komt kijken. Het mapje kan in twee kanten open geklapt worden. Het linkse gedeelte bevat dit eerste album, het rechtse gedeelte biedt ruimte voor nog een CD en een booklet. Inderdaad ja, dit wordt een dubbel CD waarvan de tweede in het najaar moet uitkomen. Heel aardig gevonden dus en de fans weten waar ze op kunnen wachten. Als ik de intro beluister hoor ik inderdaad de zee. Dan komen de gitaren. Sebas is een hele toffe gitarist als je hem in bands als 5150 en Equisa hoort en dat briljante gitaarspel laat hij ook op zijn eigen solo album los; elektrische en akoestische partijen strijden om de hoofdrol. Toch kun je het album nergens ‘slechts’ een gitaaralbum noemen. Ik moet denken aan Alan Parsons Project omdat ik ook daar die perfecte mix hoor tussen snaarinstrumenten en keyboards en piano. De nummers, of moet ik zeggen de mix van nummers, tonen een diversiteit zoals ik ooit hoorde op een oud album van Genesis genaamd ‘Selling England by the Pound’. Het album vertelt echt een verhaal, neemt je mee op een verre reis, uhh.. een bootreis, waar de nodige avonturen te beleven zijn. Als mijn boek ooit verfilmd wordt wil ik dat Sebas de filmmuziek schrijft. Van epische kleurrijke elementen verworden de klanken tot zacht kabbelende ballads die het oor strelen en je haast tot een dutje manen. Dit duurt totdat bombastische base drums, die bij Metallica niet zouden misstaan, samen met stevige baspartijen om je aandacht schreeuwen voor het volgende nummer. De vocalen liggen als het ware ‘in’ de muziek zoals je ook in de oude Engelse school terug herkent (Genesis, Steve Hackett, APP). De zanglijnen sluiten perfect aan bij de muziek, of is het andersom want ik heb erg het gevoel dat de vocalen juist ondersteunend zijn aan de muziek. Zelf heeft Sebas hier dit over te vertellen:” Dat is automatisch zo. Er zijn twee soorten muzikanten: mensen die de muziek op de voorgrond zetten en muzikanten die de tekst en het verhaal op de voorgrond zetten. In de ideale situatie heb je beiden (wat we bij Equisa bijvoorbeeld hebben), maar zelf ben ik meer van de muziek. Zang en tekst zijn er in dit geval meer om de muziek te versterken en niet andersom.” Persoonlijk hou ik er wel van als er wat vocale erupties terug te vinden zijn op een album. Als je een stem als instrument beschouwt mag deze zeker een keer echt de aandacht opeisen. Ik herken muziek van een band als Queensrÿch en daar weet de zanger met zijn stem toch echt wel op de voorgrond te treden; heerlijk. Dat is op dit album niet het geval. Zelfs als Petra op een enkel nummer de vocalen waarneemt blijft het ingetogen en ruim binnen het muziek palet. Het geheel ligt erg aangenaam in het oor en de mix van de stijlen toont de diversiteit van Sebas als artiest. Een nummer als ‘The Sea Life’ geeft een knipoog naar de vrolijke Ierse folk muziek, terwijl een song als ‘Coral’ je meeneemt op een heerlijke instrumentale droom. De gitaarsolo’s zijn echte pareltjes, maar ik had eigenlijk niet anders verwacht. De instrumentale gedeelten zijn subliem en tonen de volwassenheid van de muzikant die Sebas is. Dat doet zich eveneens gelden in de manier waarop dit album is samengesteld en gemixt. Het is overal in balans en nergens kan ik dissonanten vinden. Het album eindigt met de golven van de zee, je achterlatend met een honger naar meer. En dat komt goed uit als in het najaar deel II moet uitkomen met de titel ‘From Middle to East’.

Tot slot wil ik van Sebas nog weten wat hij met dit album wil bereiken en wat zijn ‘boodschap’ aan zijn publiek is. “Niet veel meer dan een extra hoofdstuk in mijn muzikale ontwikkeling. Dat het zo goed aanslaat is dus een mooie bonus! Deze muziek maak ik puur voor mezelf, maar wat mij erg tof lijkt is als het de gevoelige snaar bij meerdere luisteraars raakt op dezelfde wijze als het dat bij mijzelf doet. Tot op heden gebeurt dat ook en dat is werkelijk fantastisch!”

Ik vraag me af waar Sebas zich ziet over 10 jaren of zo? “10 soloplaten verder, 6 Equisa albums verder, nog steeds trots op en druk bezig met mijn muziekschool A Different Tune, een dochter van bijna 10 jaar en waarschijnlijk 20 gitaren erbij. ;-) Kortom: het logische vervolg op mijn huidige patroon, want ik heb mijn draai in mijn leven wel gevonden.”