Iedereen uit de regio kent inmiddels Stichting Vrienden van Bokki. Het is een groep enthousiastelingen die veelal middels bijzondere sportieve activiteiten hun beste beentje voor zetten om geld in te zamelen voor goede doelen.

Ik kijk tegen de tronies aan van Richard en Jaap; eigenlijk twee van de ‘Bokki’s’. Er staat een tevreden grijns op en dat is niet voor niets. Ze zijn net terug van een avontuur in Nepal waar ze van 23 oktober tot 4 november jongstleden verbleven. “In het verleden hebben we al heel wat dingen vlakbij in de buurt gedaan. Maar ook zijn we tot in Tanzania geraakt waar we zo’n acht jaar het nodige gedaan hebben voor een school, zoals leslokalen gebouwd, slaapzaal en andere faciliteiten. Nu was het tijd voor wat anders.” Jaap knikt eens want dit jaar is de reis heel ergens anders heen geweest. “Joyce van Rijen is een enthousiaste vrouw die zich inzet voor lichamelijk gehandicapte kinderen in Bhaktapur te Nepal. Zij voert de scepter over een stichting die zich het lot van deze kinderen heeft aangetrokken. Via een vriendin zijn we in contact gekomen. Ze kunnen inderdaad wel veel ondersteuning en hulp gebruiken maar wij willen altijd graag de werkelijkheid zien voordat we onze support toezeggen.” Dat werd dus een reisje naar het dak van de wereld. Een compleet andere wereld zo wordt mij verteld. Jaap:”Het lijkt wel de jaren ’50 in Nederland, veel eigen gemaakte spulletjes, de beleving van een godsdienst of die man die nog op een kar voortgetrokken door ossen rijdt. Erg vreemd is dan ook de tegenstelling met dat jochie dat luid tuterend op dat scootertje rijdt met zijn mobieltje aan z’n oor.” Richard heeft zo ook zijn indrukken:”Het is erg indrukwekkend hoe ze dat geloof beoefenen. Maar erg vervelend is dat ze hier al om 4 uur in de ochtend op pad gaan om al die tempels te bezoeken. En elke tempel heeft zo’n rotbel! Alle honden in de buurt worden wakker natuurlijk, en dat zo vroeg in de ochtend.” Eenmaal daar in Nepal hebben de mannen niet stil gezeten. “We hebben meegeholpen om een omheining rond het gebouw en het terrein te bouwen. Het gebouw stond vrij open, er zijn steile terrassen en dat met mensen die slecht ter been zijn. Ook kon iedereen zo binnenlopen.” Ze zijn tot de helft geraakt dit keer maar zijn wel van zins om er terug te keren. “Ze zijn bezig met een guesthouse te bouwen met boven de gasten en beneden de verblijven voor de kinderen. Ook willen ze een werkplaats bouwen voor die kinderen die volwassen worden. Zo hopen ze daarmee geld te kunnen genereren om zichzelf te bedruipen.” Zowel Richard, als Jaap zijn trouwens diep onder de indruk van het land zelf. “Het is daar zo ontzettend mooi, ik wil graag een keer die bergen in”, aldus Jaap. Dan moet hij wel het hectische verkeer trotseren en de mannetjes met rode en groene vlaggen die een stoplicht nadoen.

Hier onder een impressie van het avontuur van Richard en Jaap. De foto's zijn van henzelf