Page 312 - Over Berrege gesproken
P. 312
Dweiltocht
Wapperende gordijnen klonteren samen
dansend langs straten en over pleinen
kleuren getemperd in vermiezerd stadslicht
verlokt en opgeslokt door ‘n nieuw glas.
Dreunende herkenning op tuitende klanken
met het ritme geboren in je genen, dat
onmiskenbaar vasthoudt aan het verleden
ingegeven door de paplepel van je bestaan.
Wiegend, wankelend, weifelend
toch doorgaan tot de volgende bon
grijnzend, lachend, zingend
de dag al geslaagd voor ze begon.
