Page 310 - Over Berrege gesproken

Me moge wir

'n naargeestige stilte waarde deur de stad,
doolde lengst de strate, vorbij de geslote
deure van kefeekes wèr zellefs de
bierpompe gin druppel liete ontsnappe.

De n' òòg'eid bleef verstopt in de slikke en
krabbe, zonder dumke an d'r neus, wisse nie
waar de leut verstopt was, nou ze ginnééns
mochte dweile of op d'r tutter mochte blaaze.

Mar 'óór, ware da nie de tóóne van 'n blááskepel,
begeleid deur ’t bombasme van 'n gróóte trom die
mee ’t entoesjasme van de Nar en in de marsmaat
van Steketee, alle krabbe opriep om d'r kielekes uit de
was t'ale en d'r zaddoek om te doen?

Kek, zie en luister, t'is Wannes d'n derrede
zellef die voor ga in de stoet en alle krabbe en
kreukeltjes oproep 't prottekol van 't sjaggerijn
te begrave onder 'n berreg van leut en meziek
van 'n dweilende mensemassa;
me brenge ommens leve in de brouwerij.