Kerstbrief aan m’n vader

Hoi Pa,

Ik moest vorige week nog aan vroeger denken. M’n maten Bastin en Dick waren voor de website de Grote Markt opgetogen waar de ijsbaan weer in volle glorie te bewonderen is. Overal zijn prachtige lichtjes te zien, kerstbomen en volop kerstversiering. Heel de binnenstad voelt weer warm aan, zoals vroeger onze huiskamer in de weken richting kerstmis.

(fotograaf Dick Vermaas)

Pa, weet u nog hoe warm onze kolenkachel voelde met al die vlammetjes? Ik weet nog dat ik met U op de fiets naar de kolenboer ging. Daar laaiden we een paar zware zakken kolen op de bagagedrager. U stuurde dan de fiets en ik liep achteraan om de kolenzakken in evenwicht te houden. Wat een feest was het dan als er weer kolen in het vuur dansten.

Helemaal mooi werd het als U en Ma de kerststal weer opbouwden. De grote doos werd van zolder gehaald en dan werd eerst het grove “bergpapier” uiteen gevouwen. De bergplooien van vorig jaar zorgden er voor dat de vorm van de kerststal al snel weer zichtbaar werd. De bergen werden aangekleed met mos, boompjes en wit poeder. Dan werd in de stal wat stro gelegd en kon het kribje met kindeke Jezus z’n plaatsje krijgen, evenals Maria, Jozef en de Wijzen. Hoe mooi om de schaapjes, de dromedaris en kameel en andere dieren er bij te zien. Nog wat gekleurde lichtjes toegevoegd en de kamer was weer een oase van warmte en gezelligheid.

Ik weet nog goed hoe ooms en tantes in die dagen op visite kwamen. Die zaten meestal in de voorkamer, waar wij als kinderen in de serre zaten. Achter de schuifdeuren in de achterkamer stonden de lekkere dingen. Ma was lang bezig geweest om toastjes te maken: prikkertjes met kaas, schijfjes augurk en een zilveruitje, of toastjes met zelfgemaakte salades, schijfjes worst en gevulde eitjes of tomaatjes. Alles rook en zag er zo lekker uit. Af en toe mochten wij ook iets lekkers pakken van die schalen. In stilte hoopten we dat de ooms en tantes niet te veel aten, dan hadden wij na hun bezoek nog een extra hapje. Achteraf weet ik dat we het financieel niet breed hadden, maar met deze dagen slaagden jullie er altijd in iets extra’s in huis te halen. Zoals er ook altijd wel een kerstcadeautje onder de stal lag. Ja, de kersttijd was altijd warm en gezellig in huize Franken.

Pa, je hebt me nooit verteld wat kersttranen zijn. Maar ik heb ze leren kennen nu ik in deze dagen in alle eenzaamheid op de bank zit en de film van vroeger voorbij trekt. De ene kerstfilm na de andere vertelt me hoe rijk ik ben opgegroeid, dat juist familie mijn grootste rijkdom is. Na het verlies van ons Grada mis ik U en Ma nog veel meer, merk ik dat de afbrokkeling van ons gezin verder vorm neemt. U vertelde me tijdens Uw nachtelijk bezoek in het ziekenhuis dat het mijn tijd nog niet is. Ik weet zelf ook dat ik nog veel te doen heb, nog zoveel heb om te leven en te genieten. Maar soms ben ik een beetje bang Pa, zoals ik nu weer naar het ziekenhuis moet omdat de verpleegkundig specialist mijn bloeddruk en hartslag niet vertrouwt en me niet “zomaar zonder controle het weekend in wil sturen” en dus een extra controle wil.

Vandaag kreeg ik weer een pannetje kippensoep van de buurvrouw, zo’n lief gebaar. Hij is net zo gemaakt als die van Ma, Pa, hartstikke lekker van smaak en haast zo dik met vlees en groenten dat je lepel er recht overeind in blijft staan. En dan lekker soppen met een bruine boterham, wat heb je nog meer nodig?

Ik ben bang dat ik onze passie moet loslaten Pa. Na mijn verblijf in het ziekenhuis heb ik het Corona virus op mijn “donder” gehad. Sindsdien heb ik last van mijn ogen en ben ik wankel op mijn benen. Zeker bij motorrijden is dat gewoonweg gevaarlijk, niet alleen voor mezelf, maar wat als ik een ander letsel of erger toebreng? Iedereen om me heen vertelt me dat ik het voorjaar moet afwachten, dat ik moet blijven geloven in een volledig herstel en de komst van betere tijden. Maar in mijn hart voel ik dat het klaar is Pa. Gelukkig heb ik de rust gevonden om al mijn mooie momenten vast te leggen, zodat ik nog vaak terug kan bladeren in wat ik “mijn mobiele verleden” noem. Ik heb ook al Uw auto’s daarin in kaart gebracht Pa. Wat een mooie ritjes hebben we daarin doorgebracht. “De familie doorsnee” noemden ze ons als we weer op een zaterdag of zondag op pad gingen. Het is een tik die meer van ons gezin er aan over gehouden hebben: er op uit trekken en de wereld ontdekken. Samen met Henk heb ik al veel tripjes ondernomen en met de vier broers weten we ook nog steeds mooie plekjes te vinden en vooral van elkaars gezelligheid te genieten.

Uw Duitse vrienden hebben ons ondertussen ook verlaten, maar hun kinderen zijn er nog, die wil ik binnenkort nog een keer bezoeken. Een ritje naar de boerderij zoals wij zo vaak met z’n tweeën deden Pa.

Vertel Ma dat ik mijn belofte heb gehouden, dat ik Uw verhaal levend hou. Tijdens onze bezoekjes aan de Seiferhof heb ik altijd goed geluisterd als U in gesprek was met Willy Grewe. Stukje bij stukje werden delen van Uw reis door de Tweede Wereld Oorlog blootgelegd. Steeds meer werden tipjes van de sluier opgelicht die oorlog heet, vandaar de titel “In de  schaduw van de waarheid”. Ik heb alleen maar nog meer bewondering gekregen voor hoe U in het leven stond, hoe U tegenslagen hebt overwonnen, hoe Ma met alles omging. Pa, Uw verhaal gaat de wereld rond nu ook de Duitse en Engelse versie wereldwijd verkrijgbaar zijn. De foto van het boek in handen van de “kinderen van de Seiferhof” zegt mij persoonlijk zoveel, maakt me trots, trots op U Pa. 

Ik ben blij dat ik Ma die belofte heb gedaan, het heeft me dichter bij U gebracht Pa, hoe ver weg U nu ook bent. 

Zo jammer dat U slechts de eerste pagina’s hebt gelezen van wat “De Oversteek” is geworden, mijn allereerste boek. Op dit moment heb ik al 15 titels op mijn naam staan Pa, en er zit nog meer in het verschiet. Mijn “Dagboek van een schrijver” toont me dat ik ook op het schrijverspad al zoveel moois heb mogen beleven, prachtvrienden heb mogen maken en dat ik me ook daarin heel rijk mag voelen.

Deze kerst Pa, mag ik de gezelligheid proeven bij Willie & Ruud en bij Sjef en Mariëlle, natuurlijk samen met Henk, mijn allerallerbeste vrind. Zo mag ik eens temeer beleven hoe rijk ik ben.

Pa, ik hoop dat U daarboven van Uw wijntje mag genieten, dat U Ma proost met haar oudbruintje, dat U klinkt met ons Grada, dat U klinkt met Uw maat Tante Frans en dat U vol tevredenheid naar beneden kijkt en ziet hoe rijk Uw kinderen zijn; juist dankzij U en Ma.

Pa, bedankt voor alles en tot ooit.

Sonn