Wat een rollercoaster maak ik mee het laatste half jaar.

Er zijn twee van mijn boeken verantwoordelijk:

- Dossier Doel

- In de schaduw van de waarheid

Laten we eens met Dossier Doel beginnen.

Met lezingen in Maastricht, Bergen op Zoom, Antwerpen en Gent was duidelijk dat vooral het onderwerp aandacht trok. Naast de hele goede recensies van recensenten waren ook de lezers zelf lovend over het boek. Blijkbaar had ik een snaar geraakt. Mensen begrepen ook de boodschap achter het boek, het waarschuwende vingertje. Pas op voor de gevaren als we al te nonchalant met kerncentrales om gaan, het kan immers maar één keer ECHT mis gaan. In het najaar van 2019 daalde alle aandacht, tot de Belgische politiek zich wederom ging roeren. In hun strijd om een nieuwe regering te formeren en daar zitting in te hebben, werd het plots weer bespreekbaar om de centrales langer open te houden. De Belgische nationale TV, in de vorm van VRT / Canvas, ging op het onderwerp in middels het maken van een reportage. Hiertoe bezochten ze ook Oekarïne en Wit Rusland, tot aan Tsjernobyl zelf. Toen ze wilden "proeven" wat de onderbuikgevoelens waren van hun noorderburen, kwamen ze volgens redacteur Olga Deckers steevast uit op mijn naam. Via mijn uitgever Boekenindustrie hingen ze dan ook al snel aan de telefoon. Een interview stond al vast, maar om daadwerkelijk die onrustgevoelens te kunnen filmen, stelde ik voor een lezing te houden waarin ik het pad van ongerustheid tot boek Dossier Doel zou beschrijven. Maandag 2 maart 2020 vond dit plaats in Den Enghel in de aanwezigheid van een ruim 100-koppig publiek met een aanzienlijke politieke afgevaardiging uit de hele regio. De hele avond werd gefilmd door een cameraploeg van de VRT/Canvas, naast een uitgebreid interview. Delen hiervan zullen worden opgenomen in de reportage die in drie delen op 14, 15 en 16 april op Canvas zal worden uitgezonden. Mijn verhaal op Nationale Belgische TV, gekker moet het niet worden.

Nu is er ook onder de Belgische bevolking hernieuwde aandacht voor de problematiek. Was ik al eerder op pad met Leo Tubbax, een Belgische oud vakbondsman met buitengewone kennis betreffende de Belgische centrales, daar lijkt nu een vervolg aan te komen omdat met name Climaxi interesse heeft om ons een lezing(en) te laten houden. Wie weet wat dit nog voor vervolg heeft. Het boek staat in ieder geval weer op de kaart. Ik ben al een heel stuk ver in de opvolger: Dossier Europa: Verscheurd door Geld! Ik ben ondertussen zo'n 45.000 woorden ver, of wel een kleine 70 A-viertjes. Het is zeker een voortzetting van Dossier Doel, maar dan wel met andere hoofdonderwerpen. Een aantal karakters keren terug, een aantal anderen krijgen eindelijk een gezicht. Misschien krijg ik deze thriller dit jaar nog af. Wacht dus maar en hou de berichten in de gaten....

Dan kom ik op mijn oorlogsroman In de schaduw van de waarheid.

Dit boek kwam weer in de belangstelling door mijn deelname aan de wedstrijd korte verhalen te Enschede, met als thema: Vrede verbindt over grenzen. Ik was een van de tien genomineerden en alhoewel ik op die avond niet tot de top drie behoorde, bleek mijn verhaal wel aan te slaan. Het is dankzij deze wedstrijd dat een Duitse uitgever me vroeg mijn verhaal op te mogen nemen in een bundel "Friede verbindet über Grenze hinweg". De bundel zou tweetalig uitgegeven worden in het Nederlands en Duits, en zou in beide landen in de boekhandel komen. Ik ben eigenlijk vergeten te zeggen dat het een eer was om tijdens het Bevrijdingsweekend te Bergen op Zoom mijn boek overhandigd te zien aan Prinses Margriet. 

De Canadezen hebben Bergen op Zoom een aantal keren bezocht in het kader van 75 jaar bevrijding. Als lid van de pers was ik aanwezig op alle evenementen en heb daarbij ook echt contact kunnen leggen met de bevrijders van Bergen op Zoom. Een van die contacten leidde er toe dat op dit moment een masters sergeant mijn oorlogsboek aan het vertalen is naar het Engels.

De vertaalster die namens de Duitse uitgever mijn korte verhaal en mijn biografie naar het Duits vertaalde, wist van mijn oorlogsboek. Ze was daar op die avond in Enschede. Ze stuurde me op een zaterdagmiddag omstreeks drie uur een mail met wat vragen. Vervolgens vroeg ze om het manuscript, hetgeen ik haar per mail toezond. Het was inmiddels na enen in de nacht, na een heftige e-mail wisseling, dat ze me schreef graag het boek te vertalen: 'Dit boek is te belangrijk, dit moet op de Duitse markt komen.'

Mijn volgende stap was om Dolores, de vertaalster, in contact te brengen met mijn uitgever. En alle credits voor Uitgeverij Boekenindustrie, binnen enkele dagen kreeg ik een mail van hen, waarin ze stelden dat ze een deal met de vertaalster hadden en dat zij mijn boek op de Duitse markt gingen uitbrengen. En nu ging het snel. Afgelopen week heb ik de eerste versie van de Duitse vertaling onder ogen gekregen. Dat is een heel vreemd maar ook opwindend moment. Jouw verhaal in Duitse woorden. 'Het is nog maar de 1e ruwe versie,' hoor ik Dolores zeggen. Toch was ik erg enthousiast over deze eerste mijlpaal. Ik ben in de telefoon gesprongen met mijn Duitse vrienden, de vrienden van mijn Pa. Natuurlijk heb ik hun hulp nodig. Als eerste heb ik hen gevraagd om deze eerste versie te lezen. Zo krijg ik een indruk over de kwaliteit van de vertaling, en krijgen zij het verhaal mee dat ik heb opgetekend. 

Ik heb nog meer hulp nodig. Ik wil namelijk deze Duitse versie ook in Duitsland lanceren. Ik zou graag hun netwerk gebruiken, vrienden en kennissen uitnodigen om aanwezig te zijn als ik die presentatie ga houden. Heb ook al een idee waar. Linz am Rhein is bij hen net over de berg. Een stadje waar ik vroeger vaak kwam, nu nog steeds als ik mijn vrienden bezoek. Na het bezoek rij ik namelijk altijd naar Linz om het veerpontje over de Rijn te nemen. De weg naar Bergen op Zoom voert mij steevast door het Ahr dal, een prachtige weg met oude stadjes en schitterende wijnranken. In dit stadje ben ik met mijn vader eens een keer in een grote boekhandel geweest, omdat Pa nieuwe tekenpotloden nodig had. Het is in deze boekhandel waar ik die presentatie wil houden. Mijn vrienden kennen de winkelier en ik wil er binnenkort, als het Corona spook opgelost is, op bezoek gaan om de zaak te bekijken. De cirkel zou werkelijk rond zijn als ik daar de lancering van de Duitse versie van mijn oorlogsboek mocht houden.

Er is veel voor te bereiden, veel te bedenken. Directe actie wordt tegengehouden door de nachtmerrie die Corona heet. Maar die Duitse lancering komt er, geloof me. Samen met mijn uitgever Boekenindustrie, mijn familie, vrienden en kennissen ga ik dit Buitenlandse avontuur aan. En wie weet is dit het begin van veel meer. Immers als die Engelse vertaling er komt, wil ik mijn vrienden in de UK benaderen, en misschien wel mijn nieuwe vrienden van het Lincoln en Welland Regiment in Canada. Wie weet wat er in verschiet ligt. We gaan het meemaken.

Kom ik toch nog even op mijn laatste boek Woordenstreken, een bundel korte verhalen. 

Het was een hele uitdaging om deze bundel te publiceren. Het is niet gebaseerd op een thema, zelfs niet op slechts een genre. Het is een bonte verzameling korte verhalen die ik de loop van de afgelopen jaren opgetekend heb. Daarbij zijn er heel wat autobiografische verhalen, waarbij ik best veel van mijn leven, van mijn gevoelens prijsgeef. De bundel is een inkijkje in wie ik ben als schrijver. Ik geef me bloot, geef mijn mening, verlies me in avonturen en fantasie. Kortom, elk aspect van mijn inspiratie om met woorden te kneden, te puzzelen, ja zelfs te vechten, is vormgegeven in deze bundel. Je moet dan maar afwachten hoe dit bij de lezer valt.

Super warm werd ik dan ook afgelopen vrijdag toen ik deze recensie ontving:

En zo gaat het schrijfavontuur voort.... ;-)