zomaar wat gedachten

Vergeefs

Een stille bries als een eindeloos vluchtende echo

kust me lichtjes op mijn wang en danst van me weg

ongrijpbaar in eeuwigdurende herhaling

tintelende ogen die me betoveren, me onderdompelen

in een wereld die niet de mijne is.

Fragiel de glimlach, verloren als ik ontwaak

uit weer een droom die me zal heugen

tot de nacht zelf nooit meer wakker wordt.