Woensdag 26 augustus is het al weer 4 jaar geleden dat je ons verliet.

Ik mis je nog steeds met heel mijn hart, maar jouw reis is de mijne geworden. Met jouw ogen trek ik er steeds weer op uit. Ook ik leg vast wat ik zie. Ietwat anders dan jij deed, maar ook ik probeer de schoonheid van de wereld te bewaren in mijn werk. Pa, ik ben trots op je.

Bloedlijn

Indigo blauw

in strijd met

gebrande omber

het canvas vangt

de wereld

badend in ’t licht

van jouw gemoed.

Penseel vervloeit tot pen

het verhaal groeit

de oude NSU

dendert tot Marauder

in mijn leven

dat bij jou begon.

Van Rusland

leidt de weg

tot het pad

dat voor me ligt

elke wending

’n nieuw avontuur

geraakt door

jouw nieuwsgierigheid

die mijn horizon verbreedt.

Jaren tellen

de dagen op

gekleurd door

woorden

die het papier

bevolken

als erfenis

van jouw bestaan

die mijn leven voedt.