Vakantietijd betekent voor mij er op uit trekken. Ik ben altijd op zoek naar dat paadje, dat weggetje, waar ik nog nooit was.

 

Mijn broer Henk deelt deze hobby en we zijn dan ook vaak samen op pad. Zoals ook nu als ik hem om een uur of tien in de ochtend oppik. "Zullen we eerst maar eens achter Brussel zien te komen? En dan lekker de binnenweggetjes opzoeken om weer eens lekker te verdwalen?" Kijk, zo zien onze plannen er uit. Het gebeurt niet vaak dat we precies van tevoren weten waar we terecht komen en we laten ons dan ook vaak door de situatie overvallen.

 

"Hee, jij wilde toch nog een keer naar Waterloo, naar dat oorlogsmonument?" Roept Henk als we een bord met die bekende naam passeren. Even later hebben we dan ook de eerste de beste afslag genomen en gaan we op de beroemde heuvel aan.

Al van ver kun je de bekende plaats zien waar onlangs zich nog alle notabelen van Europa verzamelden om te herdenken dat het alweer 200 jaar geleden was dat Bonaparte hier letterlijk zijn Waterloo vond.

 

De grote leeuw kijkt triomfantelijk rond en we maken dan ook uitgebreid gebruik van de gelegenheid om wat plaatjes te schieten. Het weer is inmiddels uitstekend geworden met een zonnetje dat doorgebroken is en een temperatuur die al richting 25 graden schiet.

 

Nadat we genoeg gezien hebben besluiten we richting Mons te gaan. De weg binnendoor, want we willen de snelweg en de grotere wegen vermijden, loodst ons langs allerlei mooie locaties afgewisseld door een industriegebied voordat de heuvels weer gelardeerd worden met velden en bosschages. Kleine dorpjes tonen ons prachtige rustpunten als een oude kar met een hooibaal, een oude industriële brug of een verstopt kasteel. Wallonië is zeker niet het rijkste gedeelte van België maar dat betekent dat er des te meer oude interessante fotogenieke locaties zijn. Henk en ik hebben het naar ons zin tot de voortgang van de middag ons waarschuwt dat er ook nog de terugweg is. Na een kleine onderbreking tussen Brussel en Antwerpen vanwege werkzaamheden schuiven we iets na vijven in de middag aan bij 'Beneeje' te Hoogerheide. De verse mosselen laat ik me goed smaken en het is een mooie afsluiter van een top dag.

 

Waterloo

 

 

Frans gepeupel in min met het landje kap

van zelf bevruchte Europese edelen

trokken ten aanval met hun kampvechter

l'Empereur

tot het laatste bloed vergeven is.

 

 

Trots de leeuw hoog op de heuvel

waar eens

slender Billy zwaargewond

memoreert aan mooie tijden

in Pruisenland

waar nu Merkel de scepter zwaait.

 

 

De roemruchte heuvel

in de schaduw van het nieuwe Wenen

waar de adel van de munt

vanuit het bancaire bastillon

Tsipras Bonaparte bestrijdt

tot nog minder dan stof zijn deel is.

 

 

Terwijl Dijsselbloem gelijk Wellington

triomferend prevelt

likt het gepeupel haar wonden

zoals altijd

wanneer de adel haar rangen sluit.

 

 

Hoog verheven

staart de leeuw in de verte

van haar achterland

roept op in stille kreet

terwijl de boer haar voren trekt:

"Aux armes, citoyens,

Formez vos bataillons.

Marchons! Marchons! 

Qu'un sang impur

Abreuve nos sillons"