BERGSE KWISSNAAIT
BERGEN OP ZOOM: De donderdagavond vóór de intocht is de laatste jaren een stille avond, waar haast geen dweil zich in de straten laat zien. Hoe anders was dat dit jaar, toen op 11 februari 2010 de ramen van Café De Markies aan het Beurspleintje besloegen van de grote massa mensen die zich binnen verzameld had.
Sinds de Geveldweiluitreiking een andere formule kent, en sinds vermaarde dweilclubs als De Donderdagavond Dweilen, ofwel DAD, hun dweil aan de wilgen hebben gehangen, is het maar stilletjes op de donderdagavond na wagetjes kijken.
Twee personen die ’t Bergs uitademen, en van wie het ’t hele jaar door Vastenavend mag zijn, vonden die donderdagavond wel al te stillekes. En zeker die laatste week voor de intocht hoort eigenlijk één groot feest te zijn, met elke avond een nieuwe beleving.
Co Wezenbeek, ofwel Kale Co, en Marijn van de Branden, staken de kale koppen bij elkaar en kwamen met een idee voor een nieuw Bergs spektakel: een Bergse Kwissnaait.
Meer dan een half jaar voorbereiding ging er in zitten, en afgelopen donderdag was het zover. Al vanaf laat in de middag stroomden de eerste deelnemers binnen. Iedereen kreeg een plaatsje toebedeeld; of aan de bar of aan een statafel. Om 11 minuten over acht beklom Marijn z’n spreektroon, zijnde een kratje achter de bar. Ongeveer zeventig mannen en vrouwen, verdeeld in zeventien teams met namen als: De Slechterikken, ’t Kleine Slokske, Kwis ’t wel, en anderen, namen papier en pen ter hand. Aandachtig luisterde men naar de eerste vragen. Er waren een aantal rondes van telkens 11 vragen, en elke ronde had een thema. Zo werd er naar jaartallen en datums gevraagd (Oeneer), moesten zinnen afgemaakt worden, en moesten muziekfragmenten geraden worden. Die fragmenten werden wel achterstevoren afgedraaid, wat het voor de meesten toch erg moeilijk maakte. Elke ronde werden de antwoorden ingeleverd, waarna een speciaal ingestelde jury alvast de beoordeling ter hand nam. Zo kon de massa ook tussentijds een stand van zaken te horen krijgen. Aan de vragende gezichten, de peinzende blikken, en de zuchten van verbijstering kon men aflezen dat het vragen van een hoge moeilijkheidsgraad waren. De vragen gingen over Bergse feiten, zoals waar was de eerste roltrap in Bergen op Zoom. Maar ook ging een groot deel over de Bergse Vastenavend. Iedereen kwam dan ook in vol Vastenavendsornaat om een leutige avond te hebben. En dat lukte ook. Toon en Brigitte liepen ondertussen constant hapjes uit te delen, en de kraan vloeide rijkelijk. Alleen tijdens het stellen van de vragen was het opmerkelijk stil. Iedereen wilde zo goed mogelijk voor de dag komen, en de tijd om vragen te beantwoorden bleek zo voorbij. Na een lange avond bleek het team Kwis ’t Wel de hoogste score te hebben. Voor elke deelnemer was een prijs, met een wel heel bijzondere prijs voor de ploeg die elfdes werd: de Toon de Oskar Pr(ei)s. Deze prijs betrof een compleet Bergs groentepakket van zo’n 40 kilo. Deze prijs was voor ’t team Kwisutnie.
Na afloop bleef iedereen nog lang napraten en een gerstenatje nuttigen. Veel vragen beantwoorden maakt de keel dorstig zullen we maar zeggen. Co en Marijn, samen met Toon en Brigitte, kunnen terug zien op een bijzonder geslaagde en leutige avond. Een nieuwe traditie is geboren: De Bergse Kwissnaait!
