Een eigen bijdrage? Overal in Nederland, dus ook in Bergen op Zoom, is dit het moment om stil te staan bij het gruwelijke verleden en alle slachtoffers die er gevallen zijn.

We herdenken de letterlijke 'horror' van één van de grootste fouten die de mensheid steeds weer opnieuw begaat: Oorlog. Dogma's, doctrines, machtswellust en egoïsme die de overhand hebben op het woord, het gesprek, de dialoog, wederzijds respect en liefde. Het leidt steeds weer opnieuw tot conflicten die uit de hand lopen. Daarom juist is dit het moment om stil te staan bij het verleden, wellicht wanneer we de jacht van het hedendaagse leven even onderbreken, we in staat zijn ons de lessen uit het verleden weer te herinneren.

Ik kon het niet laten om iets op papier te zetten:

Herdenking

Ik worstel,
jouw pijn
de mijne
als ik die snik hoor
die traan zie
je verdriet voel.

God,
ultiem bewijs
van geloof
absent
in dit leven.
Zo lijkt het.

Hij geeft geen antwoord
ik ook niet
jij vindt ze niet
als jouw leegte verdrinkt
in de nacht 
van 'n wereld
bezwangerd
door geweld,
ego's
en misplaatste overtuiging.

Kampen
in een Swastika verleden
in een heden
op de grondvesten
van kruisvaarders
Oost-Indiëvaarders
in de woestijn
tussen Bijbelse rivieren
zelfs in de bekrompenheid
van ons eigen denken.

Tijd om even stil te staan?

Mijn vriend en mentor Albert Hagenaars besloot ook een duit in het zakje te doen en mailde me zijn bijdrage"

KRYŽIŲ KALNAS

Zondag, licht uit de jaren vijftig, een kinderkuil

vol broeiend stro en ernaast een kersenboom

bedoeld om vrucht te dragen op deze heuvel

aan alle kanten groeiend in hout, ijzer, marmer.

Honderdduizenden kruisen, medaillons, balken,

behangen met tinkelende rozenkransen en foto's

van wie eenzijdig gekend wil worden, door-

grond op dit snijpunt van geloof en politiek.

Elke blik roept andere namen op nu,

elke stap nieuw leven, woord voor woord

aangeblazen tot geknetter van ondertonen,

traag opstijgende rook in het zuidwesten.

Hier heersen dogma’s en genade van U

die tot mij zwijgt, ontkent wat zich in onze hof,

in de geblakerde diepte, eindelijk verstaat

als het kreunend oogsten van de wereld.

 Wellicht dat er nog meer mensen hun bijdragen willen leveren. Ik hoop in ieder geval dat het jullie allemaal helpt om inderdaad eens letterlijk stil te staan bij wat het verleden ons kan leren.

De laatste foto is  “Kryziu Kalnas, Litouwen. Foto: Siti Wahyuningsih.”