Onlangs is ons wederom een markante Bergenaar ontvallen: Cees Videler.

Cees was een man vol verhalen. Verhalen die hij dan ook graag vertelde. Zelfs in de jaren dat het licht langzaam uit zijn ogen verdween, wist hij toch nog altijd een kroeg te bereiken waar hij zijn pilske kon drinken. "Ireentje" was zijn vertrouwde steun en toeverlaat. Alhoewel, zeker de laatste jaren, Cees ook heel moeilijk kon zijn voor zijn directe omgeving. Want het was niet altijd een gemakkelijke man. 

Maar toch zullen de meesten van ons aan Cees terug denken met een glimlach op hun gezicht, ik zeker. Iets waarmee ik me verwant met hem voelde, was het feit dat hij een familieman was.. Hij vond het geweldig dat Henk en ik zo vaak bij onze ouders op bezoek ging, ze zelfs meenamen op vakanties. Zoals hij het hartstikke tof vond dat wij als broers beste vrienden waren, goed opgevoed waren en met twee woorden spraken. Ja, Cees was echt familieman. Hij was er "stikstééntrots" op dat zijn zoon Leon hem zijn beste vriend noemde. 

Cees Videler; de man vol verhalen en grapjes. Hij wist wel hoe hij de mensen moest onderhouden. Hoe veel anekdotes hij niet wist op te hoesten uit zijn tijd dat hij buschauffeur / reisleider was. 'Ja Sonn, daar had je toen bij moeten zijn hoor.' Ik hoor het hem nog zeggen, ik zie nog hoe zijn ogen dan twinkelden. Cees had een ondeugende blik. Zo keek hij ook de wereld in. Zo ging hij ook met de mensen om. Cees was een toffe vent, een man die in de entourage van het borreluur geboren was. Een Bourgondisch karakter die van het leven genoot en het is juist die man die we zullen missen.

Ireen en alle familieleden en vrienden een welgemeende condoleance. Met Cees is een markant Bergenaar heengegaan. Laten we met zijn allen proosten op het leven van Cees Videler.