Het concert was al lang volledig uitverkocht.

Niemand wilde deze laatste explosie van muzikaliteit, genialiteit, stupiditeit en vooral entertainment missen. Al voor het concert vormden zich een hele lange wacht rij tot de ingang van Gebouw-T. In de kleedkamer was de band zich aan het voorbereiden, schminken, ontspannen, nog effe een sigaretje roken en aan het relaxen waar dat kon. Want tussen de bedrijven door was er toch wel wat spanning te bespeuren. Bijvoorbeeld werd door Monique de Bruijn nog even geïnformeerd wanneer zij aan de beurt waren. Ja, want ook Monique en Loek Verlaan, eerdere vocalisten uit het roemruchte verleden van de band, waren present op dit slot akkoord. 

De band begon zoals van hen verwacht werd, voor vuurwerk, energie en passie. Al bij het eerste nummer ging het publiek, ruim 700 man, volledig uit de plaat. Gebouw-T komt na deze avond beslist in aanmerking voor groot onderhoud, vooral het dak want dat ging er compleet af. In snel tempo volgden de nummers elkaar op, het publiek zong alles uit volle borst mee. Hoe zanger en zangeres het publiek kunnen opzwepen, hen meenemen, nee meesleuren, in een avond die bol staat van de beleving. Bol staat ook van de emotie, want 18 jaar muzikale uitbarstingen laat je niet zomaar achter.  De band 666 The Nightmare kreeg dan ook wat ze verdienden; een geweldige avond die ze mochten delen met een heel dankbaar publiek. Zo joeg ook de tweede set in sneltempo door de avond. Het solonummer van Marijn van de Branden, de Duivel die in hoogst eigen persoon op het laatst het podium betrad. Alles paste in de stijl van 666 The Nightmare. Een avond waar nog lang over gesproken zal worden, aan terug gedacht zal worden. En ze zullen allemaal zeggen:'Wij waren erbij op de avond dat 666 The Nightmare afscheid nam.' En dat met een traan in het hart.