De BSD fractie maakt zich zorgen over financiën Gebouw T.
Het college van Burgemeesters en Wethouders van de Gemeente Bergen op Zoom heeft een brief van de BSD fractie ontvangen waarbij zij haar zorgen uit omtrent het feit dat Gebouw T geen sluitende begroting voor elkaar krijgt en per jaar middels een subsidie (‘via diverse potjes’) van structureel zo’n 150.000 euro overleeft. De BSD fractie geeft aan dat het niet passend is dat een stichting / onderneming jaar na jaar zo’n slecht huishoudboekje toont.
Naast de zorgen worden er een aantal kritische vragen gesteld. Er wordt zoal gevraagd of er samengewerkt wordt met collega horecagelegenheden, of de programmering wel juist is of dat deze meer op jongeren gericht moet worden of door hen zelf opgepakt moet worden, of er manieren van bezuiniging zijn en nog meer van dit soort kritische uitingen. Maar ook wordt de vraag gesteld of de programmering wel juist is in die zin dat “Ons berichten bereiken dat de programmering eenzijdig is en niet gericht op de doelgroep, nl jongeren van deze tijd, maar op hippies/hardrockers/vetkuiven van weleer.”
Met deze laatste opmerking vliegt in onze ogen (redactie) de fractie BSD de bocht uit. Wie zich verdiept in de programmering van Gebouw T ziet dat er behoorlijk veel aandacht voor met name de jeugd is. Nieuwe initiatieven worden genomen en muziekstromen die de jeugd van tegenwoordig graag ziet worden in de programmering en evenementen opgenomen.
Maar laten we eens terugkeren naar de geboorte van het Muziek Centrum in Bergen op Zoom.
Bergen op Zoom heeft altijd al een boven gemiddelde muziek scène gekend. Talloze bandjes ontstonden op het schoolplein, zochten repetitieruimten en waren op zoek naar een plek om hun kunsten te vertonen. Zo zijn er behoorlijk veel bands ontstaan die op schoolfeestjes maar ook in kroegen optraden. Maar juist in de tweede helft van de jaren ’70 en de aanloop naar de jaren ’80 waren steeds minder horecagelegenheden genegen om bands een repetitieruimte te bieden of was er gelegenheid om te spelen. Geluidsoverlast werd een steeds meer gebezigde term en controle die het muziekklimaat er niet gemakkelijker op maakte. Het dreef de jeugd steeds verder van Bergen op Zoom weg, want hier was ‘toch niets te beleven’. Het was dan ook eind jaren ’70 dat de toenmalige Bergse leerlingenraad bij de gemeente aan de bel trok. Toen is ook voor het eerst de term Bergs Muziek Centrum gevallen.
Wat waren nu de eerste doelstellingen van een dergelijk centrum?
Ø Een plaats waar muziek gemaakt kon worden ten aanzien van publiek; een podium voor beginnende en gevorderde bands van eigen bodem
Ø Een uitgaanslocatie waar iets te beleven viel; een podium voor gerenommeerde bands of muziek gerelateerde events
Ø Een plaats waar bands konden repeteren tegen een geringe vergoeding en waar (in een later stadium) opnamen gemaakt konden worden zodat ze hun eigen demo tape hadden
Ø Voorkomen dat de jeugd maar ook anderen die het uitgaansleven bezochten massaal buiten de stadsgrenzen trokken om hun vertier te zoeken
Na de Bergse leerlingenraad zijn er meer van dergelijke initiatieven gekomen die een dergelijk muziek- & uitgaanscentrum promoten.
Bovenstaande doelstellingen zijn vervat in particuliere ideeën waarbij het commerciële karakter de hoofdtoon vormde, maar ook in ideeën vanuit de Bergse gemeenschap en die aldus een meer sociaal karakter toonden.
Het is ’t laatste dat plaatsgevonden heeft. Vanuit een gemeentelijk initiatief (gepusht door particuliere en gemeenschappelijke draagvlakken en aandragers van ideeën) heeft de totstandkoming van een Bergs Muziekcentrum met de naam Gebouw T plaatsgevonden. Dit centrum heeft heel duidelijk twee doelstellingen:
1. Het exploiteren van het Muziek Centrum (commerciële functie)
2. Het ondersteunen van de Bergse gemeenschap op het gebied van muziekbeleving in alle vormen (culturele en sociale gemeenschapsfunctie)
Zie bovenstaande contradictio; de ene functie dient zelf ‘bedruipend’ te zijn waar de andere functie gemeenschap dienend is en aldus die gemeenschap iets mag kosten.
Terecht dat de BSD Fractie een aantal vragen stelt. In hoeverre kan de bedrijfsmatigheid vergroot worden zodat kosten onder controle blijven waar opbrengsten stijgen. Dit kan bij voorbeeld wellicht om Gebouw T meer frequent ‘te gebruiken’ zoals avonden op woensdag en donderdag? Welke evenementen zouden nog meer binnen gehaald kunnen worden anders dan live optredens van artiesten? Zo kan er wellicht nog veel breder gedacht worden. Daarbij de terechte opmerking van Peet Bakx dat het wellicht verstandig is om gespecialiseerde commerciële kennis mee te laten denken met de bedrijfsvoering en mogelijkheden voor Gebouw T.
De BSD roert ook een heel oude klacht aan: in hoeverre betekent Gebouw T valse concurrentie met commerciële horecagelegenheden? Vraag is al heel vaak gesteld binnen de Bergse politiek en net zo vaak beantwoord met ‘niets aan de hand’. Daar heeft ook de BSD fractie nooit een antwoord op gehad maar ze werpt het in haar brief nu wel op als kritische vraag? De vraag blijft echter wel gerechtvaardigd en ook hier zou communicatie wel eens de sleutel kunnen zijn: stel een structureel overleg in dat alle uitbaters van Bergen op Zoom kunnen bijwonen en waarbij zaken kunnen worden afgestemd? (met daarbij de stelregel, wie er niet bij is kan niet mee beslissen?)
Gebouw T is al sinds de eerste dag van opstart, sterker nog vanaf de eerste dagen van planning in de jaren ’70, onderhavig aan een web van vragen.
Maar sinds de eerste dag van opening waarbij Gerlof Jorritsma met Flat Out het podium deelde is duidelijk dat Gebouw T een verademing is en een sociale functie verzorgt waar de stad Bergen op Zoom al heel lang naar op zoek was. Gert-Jan de Koster en Gilly Verrest zijn twee drijvende krachten die hart en ziel in Gebouw T steken. Zij hebben van een ingericht gebouw een kolkende poptempel gemaakt, samen met al die vrijwilligers.
Gebouw T is vanuit de gemeenschap ontstaan en dient een sociale functie binnen die gemeenschap. Dat mag die gemeenschap best wat kosten. Het probleem is niet van Gebouw T en de mensen er achter, het is een typisch Bergs politiek probleem: er wordt iets structureels verlangd waar men niet structureel voor wil betalen. Men schuift van de ene naar de andere kant (potjes) maar is huiverig om structurele permanente beslissingen te nemen. Neem daarbij dat politieke partijen zich hullen in door de tand des tijds aangetaste en wisselende standpunten en het wordt er niet duidelijker op.
Moeten we kritisch blijven; ja zeker! Mag Gebouw T wellicht bedrijfsmatiger en efficiënter worden zodat de kosten zo laag mogelijk worden; ja zeker. Moet Bergen op Zoom zich realiseren dat een sociale functie als die van Gebouw T geld kost; Hell JAA.
Opmerking voor de Bergse politiek: NS, PTT, Ziekenfonds en nog veel andere sociale voorbeelden laten zien dat privatisering (doorgedraafde vercommercialisering) van gemeenschapsfuncties haast nooit tot voordeel leiden voor diezelfde gemeenschap! Denk daar aan als je te haastige beslissingen wilt nemen die gedragen zijn door een ‘te kort door de bocht genomen’ beslissing of gevoed worden door scoringsdrang!